TÜRK MÜZİĞİ SAZ EĞİTİMİNDE YÖRESEL TAVIR ÖZELLİKLERİNİN KULLANILMASI
Coğrafî anlamda, bir bölgenin farklı özelliklerini barındıran bölümler içerisinde yine farklı özellikler gösteren alanlara yöre denmektedir. Yöre kavramı, müzik açısından ele alındığında da coğrafî tanım ile ilişkili olabilmektedir. Yalnızca karşılık bulduğu bileşenler farklıdır. Bu bağlamda kullanı...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Necmettin Erbakan University Press
2018-06-01
|
| Series: | İstem |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/500596 |
| Summary: | Coğrafî
anlamda, bir bölgenin farklı özelliklerini barındıran bölümler içerisinde yine
farklı özellikler gösteren alanlara yöre denmektedir. Yöre kavramı, müzik
açısından ele alındığında da coğrafî tanım ile ilişkili olabilmektedir.
Yalnızca karşılık bulduğu bileşenler farklıdır. Bu bağlamda kullanılan çalgıların
türleri, repertuvar, icrâcıların yetişme biçimi, müziğin alıcısı olan halkın
müziğe bakışı, çalgılarda ses üretme biçimi,
teknik ve estetik kaygıların varlığı ve/veya yokluğu, müziğin kültürel
değerlerle iç içe olması gibi değişkenler yöresel müziğin iç dinamiklerini
oluşturmaktadır. Türk müziğinde “üslûp” daha büyük bir evreni karşılarken
“tavır” ise yöre kavramında olduğu gibi daha küçük, daha sınırlı, daha kendine
özgü mânâsında bir örneklem teşkil edebilir. Bir başka deyişle “tavır” kişisel
beceri, repertuvar, teknik ve estetik yeterliliğin kişi veya kişilerde
bileşimidir denebilir.
Türk
müziği eğitimine yönelik mevcut kaynakların azlığı, belli başlı ekollerden
başka tavırların bilinmemesi, geleneğin mevcut materyaller ile sınırlı bir
biçimde aktarımı ve yeni üretimlere uzak duran tutucu anlayışın varlığı ve
benzeri durumlar Türk müziği saz eğitiminin temel problemleri olarak kabul
edilebilir. Bu noktada yeni kaynaklar oluşturmak amacıyla kendine özgü dokusu
olan yöre müzisyenlerinin icrâlarının tahlîli önem arz etmektedir. Genel bir
icrâ üslûbunun ele alınmasındansa daha özel icrâların değerlendirilmesi
çeşitlilik bakımından daha zengin kaynakların oluşmasını sağlayabilir. Kişinin
tavır özellikleri yalnızca kendi kullandığı çalgı için değil, Türk müziğinde
kullanılan farklı çalgılara da uyarlanıp değerlendirilebilir. Özellikle zeybek,
sirto, longa ve oyun havası gibi formların eğitiminde yöresel tavır
özelliklerinin kullanılması Türk müziği saz eğitimine katkı sağlayacağı
açıktır.
Bu
çalışmada yöresel tavır özelliklerinin nasıl tespit edileceği ve tespit edilen
özelliklerin nasıl kullanılacağı konularına değinilmiştir. Bu bağlamda yapılmış
olan çalışmalar değerlendirilmiş olup ve konu ile ilgili öneriler ifade
edilmiştir. |
|---|---|
| ISSN: | 1304-0618 2602-408X |