| Summary: | W artykule autorka akcentuje głęboki sens edukacji, jej stan i specyfikę zmian w ustroju demokratycznym w Polsce. Posiłkując się wynikami badań empirycznych prowadzonych od lat wśród nauczycieli jako głównych realizatorów zmian, poszukuje pedagogicznego wymiaru tych przeobrażeń. Zastanawia się nad przyszłością szkolnej edukacji i jej determinantami. Eksponuje wciąż ważne życiowe wartości, ku jakim powinna zmierzać, tj. prawdę, dobro i piękno przełożone na ludzką życzliwość, uczciwość i sumienność. Analizując je, można dojść do wniosku, że najwyższy czas „zawrócić z krętej, niepewnej i niebezpiecznej ścieżki na prostą, oświetloną drogę” prowadzącą do edukacji, która będzie narodowym priorytetem i katalizatorem rozwoju.
|
|---|