تأثير تمرينات ثبات دهنده مركزي بر درد و عملكرد بیماران زن مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی
مقدمه: کمردرد یک مشکل بزرگ اجتماعی با هزینه‌های هنگفت و مشکل بهداشت در کشورهای صنعتی است. بیش از 20 نوع درمان برای کمردرد مزمن وجود دارد. دست‌یابی به یک برنامه درمانی و توانبخشی جهت بهبود سریع‌تر بیماران مبتلا به کمردرد مزمن همواره مورد توجه بوده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تأثير يك دوره تم...
| Main Authors: | , , , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
Vesnu Publications
2012-05-01
|
| Series: | مجله پژوهش در علوم توانبخشی |
| Online Access: | http://jrrs.mui.ac.ir/index.php/jrrs/article/view/394 |
| Summary: | مقدمه: کمردرد یک مشکل بزرگ اجتماعی با هزینه‌های هنگفت و مشکل بهداشت در کشورهای صنعتی است. بیش از 20 نوع درمان برای کمردرد مزمن وجود دارد. دست‌یابی به یک برنامه درمانی و توانبخشی جهت بهبود سریع‌تر بیماران مبتلا به کمردرد مزمن همواره مورد توجه بوده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تأثير يك دوره تمرينات ثبات دهنده مركزي بر درد و عملكرد بیماران زن مبتلا به کمردرد مزمن بود.
مواد و روش‌ها: تعداد 30 بیمار زن غير ورزشكار مبتلا به كمردرد مزمن، با علت ناشناخته (سن 2/5 ± 3/36 سال، وزن 3/8 ± 6/68 كيلوگرم، قد 6/4 ± 8/160سانتي‌متر) که به بیمارستان نفت اهواز جهت مداوا مراجعه کرده بودند به عنوان نمونه‌های تحقیق در این مطالعه شرکت نمودند. بیماران به صورت تصادفي و تساوی در دو گروه تجربي و شاهد تقسيم شدند. در ابتدا ميزان درد و عملکرد بیماران از طريق پرسش‌نامه‌هاي VAS
(Visual analogue scale) و Oswestry اندازه‌گيري شد. سپس بیماران گروه تجربی به مدت 12 جلسه به صورت یک روز در میان به تمرينات ثبات دهنده مركزي پرداختند. اما بیماران گروه شاهد به هیچ گونه مدالیته نپرداختند. بعد از این مدت دوباره درد و عملکرد بیماران هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور آناليز داده‌ها از 17SPSS استفاده شد و سطح معنی‌داري نيز 05/0 > P در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج تحقیق بهبود معنی‌داری (05/0 > P، 13 = t) در میزان درد بیماران گروه تجربی (33/0 ± 5/6 در مقابل 45/0 ± 1/2) به دنبال تمرینات ثبات دهنده نشان داد. اما در بیماران گروه شاهد (46/0 ± 27/5 در مقابل 48/0 ± 3/5) تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0 < P). در خصوص عملکرد تفاوت معنی‌داری (05/0 > P، 8/3 = t) بین قبل و بعد از تمرینات در بیماران گروه تجربی (3/3 ± 3/26 در مقابل 3/4 ± 4/14) مشاهده شد و به طور قابل ملاحظه‌ای در عملکردشان بهبود حاصل شد، اما در بیماران گروه شاهد (7/4 ± 1/33 در مقابل 2/4 ± 12/33) تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0 < P).
نتیجه گیری: از یافته‌های این تحقيق می‌توان نتیجه‌گیری کرد که تمرينات ثبات دهنده مركزي در کاهش درد و بهبود عملكرد در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن تأثير شایانی داشته است. لذا پيشنهاد مي‌شود که در برنامه درمانی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن تمرينات ثبات دهنده مرکزی نیز در نظر گرفته شود.
کلید واژه‌ها: کمردرد، تمرينات ثبات دهنده مرکزی، Electrotherapy، VAS، Oswestry |
|---|---|
| ISSN: | 1735-7519 2008-2606 |