مقایسه اثر کوتاه مدت کینزیوتیپینگ و کشش عضله گاستروکنمیوس بر روی تعادل پوسچرال جوانان

<strong>مقدمه و اهداف</strong><br /> حفظ تعادل و ثبات پوسچرال فرآیندی پیچیده و حاصل تعامل سیستم‌های مختلف می‌باشد. کینزیوتیپینگ و کشش‌ عضلانی از تکنیک‌های درمانی مورداستفاده در فیزیوتراپی است که در پیشرفت تعادل ‌موثر هستند. با توجه به تعداد اندک پژوهش‌های بررسی‌کننده تاثیر این‌ دو...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: حمزه بهارلوئی, زهره شفیع زادگان, امید خشاوی, نیلوفر فرشته نژاد, زهرا گرم آبی
Format: Article
Language:fas
Published: Shahid Beheshti University of Medical Sciences 2019-03-01
Series:Ṭibb-i Tavānbakhshī
Subjects:
Online Access:http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1100576_2f209ee3f3a93589ffe21dc75b2f91f2.pdf
Description
Summary:<strong>مقدمه و اهداف</strong><br /> حفظ تعادل و ثبات پوسچرال فرآیندی پیچیده و حاصل تعامل سیستم‌های مختلف می‌باشد. کینزیوتیپینگ و کشش‌ عضلانی از تکنیک‌های درمانی مورداستفاده در فیزیوتراپی است که در پیشرفت تعادل ‌موثر هستند. با توجه به تعداد اندک پژوهش‌های بررسی‌کننده تاثیر این‌ دو مداخله درمانی بر ‌روی تعادل و عدم مقایسه آنها با یکدیگر، هدف از مطالعه حاضر بررسی و مقایسه اثر این روش‌های درمانی بر تعادل جوانان می‌باشد.<br /> <strong>مواد</strong><strong>و روش­ ها</strong><br /> در کارآزمایی بالینی تصادفی یک‌سویه‌کور حاضر،40 داوطلب جوان خانم و آقا انتخاب و به‌ صورت تصادفی در دو‌ گروه کینزیوتیپ و کشش‌درمانی قرار گرفتند. تیپ مورداستفاده به شکل Y و با کشش 25 درصد به صورت مهاری بر روی عضله گاستروکنمیوس چسبانده ‌شد. در گروه ‌کشش نیز این عضله به‌ مدت 60 ثانیه و با 4 مرتبه تکرار تحت‌ کشش قرار گرفت. تعادل استاتیک (سرعت و میزان جابه‌جایی  مرکز فشار بدن) افراد با استفاده از صفحه‌نیرو قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرارگرفت. با توجه ‌به توزیع غیرنرمال داده‌ها بر‌ اساس آزمون شاپیرو-ویلک، برای مقایسه بین‌گروهی متغیرهای مورد بررسی از آزمون آماری مان‌ویتنی و برای مقایسه درون­گروهی، از آزمون ویلکاکسون استفاده گردید.<br /> <strong>یافته­ ها</strong><br /> بر اساس آزمون ویلکاکسون روند کاهش سرعت‌ و میزان جابه‌جایی  مرکز فشار قبل و بعد از انجام مداخله در دو گروه مشاهده‌ شد، ولی تغییرات معنادار نشد (05/0(P˃. در مقایسه بین‌ دو گروه بر اساس آزمون مان‌ویتنی، هیچ تفاوت معنا‌داری در متغیرهای مورد بررسی (میزان و سرعت جابه‌جایی قدامی-خلفی مرکز فشار بدن: 3/0=P و میزان و سرعت جابه‌جایی داخلی-خارجی مرکز فشار بدن: 1/0=P) در قبل و بعد از مداخله مشاهده نگردید.<br /> <strong>نتیجه­ گیری</strong><br /> بر اساس یافته‌های مطالعه حاضر به‌ نظر می‌رسد که هیچ‌یک از مداخلات کینزیوتیپینگ و کشش‌ عضله گاستروکنمیوس اثر فوری بر روی تعادل افراد جوان سالم ندارد.
ISSN:2251-8401
2252-0414