Gog – eschatologiczny i realny wróg z Północy w literaturze patrystycznej i średniowiecznej

Celem tego artykułu jest przedstawienie rozumienia trzech pojęć: Gog (Ez 38-39), Magog (Rdz 10, 2) oraz Gog i Magog (Ap. 20, 7-10). Chodzi tutaj zarówno o ich aspekt eschatologiczny i historyczny, jak również o ich etymologię. Analizując pisma wielu autorów chrześcijańskich można stwierdzić, że Gog...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Piotr Kochanek
Format: Article
Language:English
Published: The John Paul II Catholic University of Lublin 2021-09-01
Series:Vox Patrum
Subjects:
Online Access:https://czasopisma.kul.pl/index.php/vp/article/view/12243
_version_ 1797753726301110272
author Piotr Kochanek
author_facet Piotr Kochanek
author_sort Piotr Kochanek
collection DOAJ
description Celem tego artykułu jest przedstawienie rozumienia trzech pojęć: Gog (Ez 38-39), Magog (Rdz 10, 2) oraz Gog i Magog (Ap. 20, 7-10). Chodzi tutaj zarówno o ich aspekt eschatologiczny i historyczny, jak również o ich etymologię. Analizując pisma wielu autorów chrześcijańskich można stwierdzić, że Gog z Księgi Ezechiela był przedstawiany zwykle jako eschatologiczny wróg z Północy. Z kolei Magog syn Jafeta z Księgi Rodzaju był uważany za protoplastę Scytów. Natomiast Gog i Magog z Apokalipsy św. Jana to synonim szatana – eschatologicznego wroga wyznawców Chrystusa. Praktycznie tylko Ambroży z Mediolanu utożsamił Goga Ezechiela z konkretnych ludem, a mianowicie z Gotami, odwołując się do współczesnej mu sytuacji geopolitycznej cesarstwa po bitwie pod Adrianopolem. Jednak interpretację tę przejęło niewielu autorów łacińskich i greckich. Większość pisarzy kościelnych opowiedziała się po stronie Hieronima i Augustyna – krytyków historycznej interpretacji tekstu Ezechiela. Z kolei identyfikacja Magoga z Księgi Rodzaju ze Scytami, znana przynajmniej od czasów Józefa Flawiusza, spotkała się niemal z powszechną akceptacją. Różnica między autorami greckimi a łacińskimi polega tutaj na tym, że ci pierwsi powtarzali wiernie tę identyfikację, a tym samym przekazywali potomnym archaizujący obraz Północy. W konsekwencji Scytami nazywali oni nie tylko Gotów, czy Hunów, lecz także Awarów, Pieczyngów, Węgrów i Mongołów. Niektórzy pisarze łacińscy starali się ten obraz aktualizować. Generalnie jednak wszystkie ludy przybywające z północnego-wschodu nosiły piętno biblijnego wroga z Północy, ponieważ to właśnie Biblia była dla ówczesnych autorów kościelnych autorytetem również w zakresie geografii i etnografii.
first_indexed 2024-03-12T17:23:05Z
format Article
id doaj.art-17f5372c6d1c4cfc9b96f0b735505157
institution Directory Open Access Journal
issn 0860-9411
2719-3586
language English
last_indexed 2024-03-12T17:23:05Z
publishDate 2021-09-01
publisher The John Paul II Catholic University of Lublin
record_format Article
series Vox Patrum
spelling doaj.art-17f5372c6d1c4cfc9b96f0b7355051572023-08-05T19:27:11ZengThe John Paul II Catholic University of LublinVox Patrum0860-94112719-35862021-09-017910.31743/vp.12243Gog – eschatologiczny i realny wróg z Północy w literaturze patrystycznej i średniowiecznejPiotr Kochanek0Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II Celem tego artykułu jest przedstawienie rozumienia trzech pojęć: Gog (Ez 38-39), Magog (Rdz 10, 2) oraz Gog i Magog (Ap. 20, 7-10). Chodzi tutaj zarówno o ich aspekt eschatologiczny i historyczny, jak również o ich etymologię. Analizując pisma wielu autorów chrześcijańskich można stwierdzić, że Gog z Księgi Ezechiela był przedstawiany zwykle jako eschatologiczny wróg z Północy. Z kolei Magog syn Jafeta z Księgi Rodzaju był uważany za protoplastę Scytów. Natomiast Gog i Magog z Apokalipsy św. Jana to synonim szatana – eschatologicznego wroga wyznawców Chrystusa. Praktycznie tylko Ambroży z Mediolanu utożsamił Goga Ezechiela z konkretnych ludem, a mianowicie z Gotami, odwołując się do współczesnej mu sytuacji geopolitycznej cesarstwa po bitwie pod Adrianopolem. Jednak interpretację tę przejęło niewielu autorów łacińskich i greckich. Większość pisarzy kościelnych opowiedziała się po stronie Hieronima i Augustyna – krytyków historycznej interpretacji tekstu Ezechiela. Z kolei identyfikacja Magoga z Księgi Rodzaju ze Scytami, znana przynajmniej od czasów Józefa Flawiusza, spotkała się niemal z powszechną akceptacją. Różnica między autorami greckimi a łacińskimi polega tutaj na tym, że ci pierwsi powtarzali wiernie tę identyfikację, a tym samym przekazywali potomnym archaizujący obraz Północy. W konsekwencji Scytami nazywali oni nie tylko Gotów, czy Hunów, lecz także Awarów, Pieczyngów, Węgrów i Mongołów. Niektórzy pisarze łacińscy starali się ten obraz aktualizować. Generalnie jednak wszystkie ludy przybywające z północnego-wschodu nosiły piętno biblijnego wroga z Północy, ponieważ to właśnie Biblia była dla ówczesnych autorów kościelnych autorytetem również w zakresie geografii i etnografii. https://czasopisma.kul.pl/index.php/vp/article/view/12243GogMagogPółnoc złowieszczaScytowieGociwróg z Północy
spellingShingle Piotr Kochanek
Gog – eschatologiczny i realny wróg z Północy w literaturze patrystycznej i średniowiecznej
Vox Patrum
Gog
Magog
Północ złowieszcza
Scytowie
Goci
wróg z Północy
title Gog – eschatologiczny i realny wróg z Północy w literaturze patrystycznej i średniowiecznej
title_full Gog – eschatologiczny i realny wróg z Północy w literaturze patrystycznej i średniowiecznej
title_fullStr Gog – eschatologiczny i realny wróg z Północy w literaturze patrystycznej i średniowiecznej
title_full_unstemmed Gog – eschatologiczny i realny wróg z Północy w literaturze patrystycznej i średniowiecznej
title_short Gog – eschatologiczny i realny wróg z Północy w literaturze patrystycznej i średniowiecznej
title_sort gog eschatologiczny i realny wrog z polnocy w literaturze patrystycznej i sredniowiecznej
topic Gog
Magog
Północ złowieszcza
Scytowie
Goci
wróg z Północy
url https://czasopisma.kul.pl/index.php/vp/article/view/12243
work_keys_str_mv AT piotrkochanek gogeschatologicznyirealnywrogzpołnocywliteraturzepatrystycznejisredniowiecznej