Tradycja roku 364-dniowego w judaizmie okresu Drugiej Świątyni
Artykuł przedstawia rok 364–dniowy jako rok schematyczny, będący innowacją w ramach judaizmu okresu hellenistycznego, która wyłoniła się z astronomii-astrologii mezopotamskiej. Po raz pierwszy na gruncie judaizmu rok ten spotykamy w Księdze Astronomicznej (1 Hen 72–82), a następnie w Księdze Jubileu...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | deu |
| Published: |
The John Paul II Catholic University of Lublin
2019-06-01
|
| Series: | Verbum Vitae |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.kul.pl/vv/article/view/1935 |
| Summary: | Artykuł przedstawia rok 364–dniowy jako rok schematyczny, będący innowacją w ramach judaizmu okresu hellenistycznego, która wyłoniła się z astronomii-astrologii mezopotamskiej. Po raz pierwszy na gruncie judaizmu rok ten spotykamy w Księdze Astronomicznej (1 Hen 72–82), a następnie w Księdze Jubileuszy, której autor włącza go w ramy przymierza z Bogiem. Rok schematyczny prawdopodobnie wyłonił się z babilońskiego roku idealnego, złożonego z 360 dni, do którego dodano cztery dodatkowe dni na koniec każdego kwartału, tak aby dostosować go do cyklu szabatowego. Świadkami tego dostosowania roku schematycznego są zwoje wspólnoty z Qumran, w których wszystkie teksty kalendarzowe oparte są o 364–dniowy rok. Rok schematyczny nie należy identyfikować z rokiem słonecznym, gdyż uwzględnia on również fenomeny związane z księżycem. |
|---|---|
| ISSN: | 1644-8561 2451-280X |