تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژنهای PGC1α و VEGF در بافت قلبی موشهای نر ویستار
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دو شیوة تمرینی تناوبی شدید و استقامتی تداومی با شدت متوسط بر بیان ژن PGC1α و VEGF، در بافت قلبی موشهای نر ویستار بود. در این مطالعة تجربی، 24 سر رت نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به چهار گروه کنترل پایه (تعداد = شش)، گروه کنترل هشت هفته بدون تمرین (تعداد = شش)، گروه تمرین...
Main Authors: | , , |
---|---|
Format: | Article |
Language: | fas |
Published: |
Sport Sciences Research Institute
2018-07-01
|
Series: | فیزیولوژی ورزشی |
Subjects: | |
Online Access: | http://spj.ssrc.ac.ir/article_1160_c58afcf3ce4e42a2b1cef88733b428b1.pdf |
_version_ | 1818517754445037568 |
---|---|
author | نرگس یزدانیان محمد رضا اسد مصطفی رحیمی |
author_facet | نرگس یزدانیان محمد رضا اسد مصطفی رحیمی |
author_sort | نرگس یزدانیان |
collection | DOAJ |
description | هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دو شیوة تمرینی تناوبی شدید و استقامتی تداومی با شدت متوسط بر بیان ژن PGC1α و VEGF، در بافت قلبی موشهای نر ویستار بود. در این مطالعة تجربی، 24 سر رت نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به چهار گروه کنترل پایه (تعداد = شش)، گروه کنترل هشت هفته بدون تمرین (تعداد = شش)، گروه تمرین تناوبی شدید (تعداد = شش) و گروه تمرین استقامتی تداومی (تعداد = شش) تقسیم شدند.پروتکلهای تمرینی پس از دو هفته آشناسازی، بهمدت هشت هفته و هر هفته پنج جلسه اجرا شدند. پروتکل تمرین استقامتی تداومی با شدت 15 تا 30 متر در دقیقه و بهمدت 15 تا 60 دقیقه و پروتکل تمرین تناوبی شدید با شدت 28 تا 55 متر در دقیقه و زمان کلی 15 تا 23 دقیقه، مطابق اصل اضافهبار اجرا شدند. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین، رتها بافتبرداری شدند و میزان بیان متغیرها به روش RT-PCR سنجیده شد. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی، در سطح معناداری 05/0 تجزیهوتحلیل شدند. نتایج نشان داد که انجام هر دو نوع تمرین بهمدت هشت هفته موجب افزایش معنادار بیان ژن PGC1α (0.001 =P ) در عضلة قلبی موشهای نر ویستار میشوند؛ اما باوجود افزایش بیان ژن VEGF بهدنبال هر دو نوع تمرین، تفاوت معناداری بین گروههای تمرینی و کنترل مشاهده نمیشود (0.066 =P ). بهنظر میرسد که هر دو تمرین استقامتی تداومی و تناوبی شدید باعث تسهیل و فعالشدن آبشار سیگنالی بالادستی فرایند آنژیوژنز (PGC1α) در عضلة قلب رتها میشوند؛ اما میزان VEGF که عامل اصلی و نهایی این سازگاری است، افزایش معناداری نمییابد. |
first_indexed | 2024-12-11T01:00:33Z |
format | Article |
id | doaj.art-27160759d38749839ae724c3667c4e48 |
institution | Directory Open Access Journal |
issn | 2322-164X 2476-7050 |
language | fas |
last_indexed | 2024-12-11T01:00:33Z |
publishDate | 2018-07-01 |
publisher | Sport Sciences Research Institute |
record_format | Article |
series | فیزیولوژی ورزشی |
spelling | doaj.art-27160759d38749839ae724c3667c4e482022-12-22T01:26:20ZfasSport Sciences Research Instituteفیزیولوژی ورزشی2322-164X2476-70502018-07-01103811112410.22089/spj.2018.11601160تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژنهای PGC1α و VEGF در بافت قلبی موشهای نر ویستارنرگس یزدانیان0محمد رضا اسد1مصطفی رحیمی2کارشناسیارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه پیام نور، ایراندانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه پیام نور، ایراناستادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایرانهدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دو شیوة تمرینی تناوبی شدید و استقامتی تداومی با شدت متوسط بر بیان ژن PGC1α و VEGF، در بافت قلبی موشهای نر ویستار بود. در این مطالعة تجربی، 24 سر رت نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به چهار گروه کنترل پایه (تعداد = شش)، گروه کنترل هشت هفته بدون تمرین (تعداد = شش)، گروه تمرین تناوبی شدید (تعداد = شش) و گروه تمرین استقامتی تداومی (تعداد = شش) تقسیم شدند.پروتکلهای تمرینی پس از دو هفته آشناسازی، بهمدت هشت هفته و هر هفته پنج جلسه اجرا شدند. پروتکل تمرین استقامتی تداومی با شدت 15 تا 30 متر در دقیقه و بهمدت 15 تا 60 دقیقه و پروتکل تمرین تناوبی شدید با شدت 28 تا 55 متر در دقیقه و زمان کلی 15 تا 23 دقیقه، مطابق اصل اضافهبار اجرا شدند. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین، رتها بافتبرداری شدند و میزان بیان متغیرها به روش RT-PCR سنجیده شد. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی، در سطح معناداری 05/0 تجزیهوتحلیل شدند. نتایج نشان داد که انجام هر دو نوع تمرین بهمدت هشت هفته موجب افزایش معنادار بیان ژن PGC1α (0.001 =P ) در عضلة قلبی موشهای نر ویستار میشوند؛ اما باوجود افزایش بیان ژن VEGF بهدنبال هر دو نوع تمرین، تفاوت معناداری بین گروههای تمرینی و کنترل مشاهده نمیشود (0.066 =P ). بهنظر میرسد که هر دو تمرین استقامتی تداومی و تناوبی شدید باعث تسهیل و فعالشدن آبشار سیگنالی بالادستی فرایند آنژیوژنز (PGC1α) در عضلة قلب رتها میشوند؛ اما میزان VEGF که عامل اصلی و نهایی این سازگاری است، افزایش معناداری نمییابد.http://spj.ssrc.ac.ir/article_1160_c58afcf3ce4e42a2b1cef88733b428b1.pdfتمرین تناوبی شدیدتمرین استقامتی تداومیآنژیوژنزPGC1αVEGF |
spellingShingle | نرگس یزدانیان محمد رضا اسد مصطفی رحیمی تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژنهای PGC1α و VEGF در بافت قلبی موشهای نر ویستار فیزیولوژی ورزشی تمرین تناوبی شدید تمرین استقامتی تداومی آنژیوژنز PGC1α VEGF |
title | تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژنهای PGC1α و VEGF در بافت قلبی موشهای نر ویستار |
title_full | تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژنهای PGC1α و VEGF در بافت قلبی موشهای نر ویستار |
title_fullStr | تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژنهای PGC1α و VEGF در بافت قلبی موشهای نر ویستار |
title_full_unstemmed | تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژنهای PGC1α و VEGF در بافت قلبی موشهای نر ویستار |
title_short | تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژنهای PGC1α و VEGF در بافت قلبی موشهای نر ویستار |
title_sort | تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژنهای pgc1α و vegf در بافت قلبی موشهای نر ویستار |
topic | تمرین تناوبی شدید تمرین استقامتی تداومی آنژیوژنز PGC1α VEGF |
url | http://spj.ssrc.ac.ir/article_1160_c58afcf3ce4e42a2b1cef88733b428b1.pdf |
work_keys_str_mv | AT nrgsyzdạnyạn tạtẖyrtmryntnạwbysẖdydwtdạwmybạsẖdtmtwsṭbrbyạnzẖnhạypgc1awvegfdrbạftqlbymwsẖhạynrwystạr AT mḥmdrḍạạsd tạtẖyrtmryntnạwbysẖdydwtdạwmybạsẖdtmtwsṭbrbyạnzẖnhạypgc1awvegfdrbạftqlbymwsẖhạynrwystạr AT mṣṭfyrḥymy tạtẖyrtmryntnạwbysẖdydwtdạwmybạsẖdtmtwsṭbrbyạnzẖnhạypgc1awvegfdrbạftqlbymwsẖhạynrwystạr |