‘Mimecstasy’ of ‘hexpression’: Semiotic explorations in Christine Brooke-Rose’s “Amalgamemnon”

<p>The article analyses the problematics of non-communication in Christine Brooke-Rose’s Amalgamemnon (1984), paying special attention to intratextual realisations of absence and silence. Both read as parasemiotic signs of low indexicality and iconicity, they are nonetheless interpreted and co...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Krystian Piotrowski
Format: Article
Language:deu
Published: Nicolaus Copernicus University in Toruń 2020-09-01
Series:Litteraria Copernicana
Subjects:
Online Access:https://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/LC/article/view/31543
_version_ 1819081245899882496
author Krystian Piotrowski
author_facet Krystian Piotrowski
author_sort Krystian Piotrowski
collection DOAJ
description <p>The article analyses the problematics of non-communication in Christine Brooke-Rose’s Amalgamemnon (1984), paying special attention to intratextual realisations of absence and silence. Both read as parasemiotic signs of low indexicality and iconicity, they are nonetheless interpreted and conceptualised as a significant, meaning-laden device which merits further critical attention. Brooke-Rose’s “semiotic explorations” – so clearly visible in her growing preoccupation with language and all things linguistic – testify to her interest in the limits of social intercourse. Experimenting with what is barely verbalisable, the author creates and employs a number of original discursive practices that at the same time deepen and enhance the reader’s understanding of the characters in the novel as much as they complicate its coherent hermeneutic appraisal. Amalgamemnon is thus examined as a text unique to the British literary canon, being a sui generis anti-novel mixing and matching a complex, defragmented narrative, a historiographic study of ancient myths, a prescient analysis of dehumanising technology, as well as a pressing social commentary – all conjoined in an ambitious attempt at probing the boundaries of language and thought.</p><p> </p><p>Artykuł analizuje problematykę braku komunikacji międzyludzkiej w Amalgamemnonie (1984) Christine Brooke-Rose, zwracając szczególną uwagę na wewnątrztekstowe przejawy nieobecności i ciszy. Pojmowane jako parasemiotyczne znaki o niskiej indeksowości i ikoniczności, są one interpretowane i konceptualizowane jako ważny i pełen znaczenia środek wyrazu, zasługujący na pogłębiony komentarz krytyczny. „Eksploracje semiotyczne” Brooke-Rose – tak wyraźnie przejawiające się w jej eksperymentach z językiem i wszystkim tym, co językowe – świadczą o jej zainteresowaniu ograniczeniami w ludzkiej komunikacji. Poświęcając uwagę temu, co wymyka się łatwej werbalizacji, autorka tworzy i stosuje szereg oryginalnych praktyk artystycznych, które z jednej strony pogłębiają zrozumienie czytelnika dla bohaterów jej powieści, lecz z drugiej – utrudniają spójną hermeneutyczną analizę całego dzieła. Amalgamemnon jest tym samym rozpatrywany jako tekst unikatowy dla brytyjskiego kanonu literackiego, będący iście niepowtarzalną anty-powieścią, łączącą w sobie wysoce zdefragmentaryzowaną narrację, historiograficzne studium starożytnych mitów, profetyczną analizę coraz to bardziej dehumanizującej technologii, a także istotny komentarz społeczny – wszystko to będące ambitną próbą zbadania granic języka i myśli ludzkiej.</p>
first_indexed 2024-12-21T19:57:43Z
format Article
id doaj.art-290370e28cbe429d99213b17ef7e400d
institution Directory Open Access Journal
issn 1899-315X
2392-1617
language deu
last_indexed 2024-12-21T19:57:43Z
publishDate 2020-09-01
publisher Nicolaus Copernicus University in Toruń
record_format Article
series Litteraria Copernicana
spelling doaj.art-290370e28cbe429d99213b17ef7e400d2022-12-21T18:52:03ZdeuNicolaus Copernicus University in ToruńLitteraria Copernicana1899-315X2392-16172020-09-0103(35)/10.12775/LC.2020.03525413‘Mimecstasy’ of ‘hexpression’: Semiotic explorations in Christine Brooke-Rose’s “Amalgamemnon”Krystian Piotrowski0Jagiellonian University in Kraków<p>The article analyses the problematics of non-communication in Christine Brooke-Rose’s Amalgamemnon (1984), paying special attention to intratextual realisations of absence and silence. Both read as parasemiotic signs of low indexicality and iconicity, they are nonetheless interpreted and conceptualised as a significant, meaning-laden device which merits further critical attention. Brooke-Rose’s “semiotic explorations” – so clearly visible in her growing preoccupation with language and all things linguistic – testify to her interest in the limits of social intercourse. Experimenting with what is barely verbalisable, the author creates and employs a number of original discursive practices that at the same time deepen and enhance the reader’s understanding of the characters in the novel as much as they complicate its coherent hermeneutic appraisal. Amalgamemnon is thus examined as a text unique to the British literary canon, being a sui generis anti-novel mixing and matching a complex, defragmented narrative, a historiographic study of ancient myths, a prescient analysis of dehumanising technology, as well as a pressing social commentary – all conjoined in an ambitious attempt at probing the boundaries of language and thought.</p><p> </p><p>Artykuł analizuje problematykę braku komunikacji międzyludzkiej w Amalgamemnonie (1984) Christine Brooke-Rose, zwracając szczególną uwagę na wewnątrztekstowe przejawy nieobecności i ciszy. Pojmowane jako parasemiotyczne znaki o niskiej indeksowości i ikoniczności, są one interpretowane i konceptualizowane jako ważny i pełen znaczenia środek wyrazu, zasługujący na pogłębiony komentarz krytyczny. „Eksploracje semiotyczne” Brooke-Rose – tak wyraźnie przejawiające się w jej eksperymentach z językiem i wszystkim tym, co językowe – świadczą o jej zainteresowaniu ograniczeniami w ludzkiej komunikacji. Poświęcając uwagę temu, co wymyka się łatwej werbalizacji, autorka tworzy i stosuje szereg oryginalnych praktyk artystycznych, które z jednej strony pogłębiają zrozumienie czytelnika dla bohaterów jej powieści, lecz z drugiej – utrudniają spójną hermeneutyczną analizę całego dzieła. Amalgamemnon jest tym samym rozpatrywany jako tekst unikatowy dla brytyjskiego kanonu literackiego, będący iście niepowtarzalną anty-powieścią, łączącą w sobie wysoce zdefragmentaryzowaną narrację, historiograficzne studium starożytnych mitów, profetyczną analizę coraz to bardziej dehumanizującej technologii, a także istotny komentarz społeczny – wszystko to będące ambitną próbą zbadania granic języka i myśli ludzkiej.</p>https://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/LC/article/view/31543silenceaporialosstraumaexperimental literature
spellingShingle Krystian Piotrowski
‘Mimecstasy’ of ‘hexpression’: Semiotic explorations in Christine Brooke-Rose’s “Amalgamemnon”
Litteraria Copernicana
silence
aporia
loss
trauma
experimental literature
title ‘Mimecstasy’ of ‘hexpression’: Semiotic explorations in Christine Brooke-Rose’s “Amalgamemnon”
title_full ‘Mimecstasy’ of ‘hexpression’: Semiotic explorations in Christine Brooke-Rose’s “Amalgamemnon”
title_fullStr ‘Mimecstasy’ of ‘hexpression’: Semiotic explorations in Christine Brooke-Rose’s “Amalgamemnon”
title_full_unstemmed ‘Mimecstasy’ of ‘hexpression’: Semiotic explorations in Christine Brooke-Rose’s “Amalgamemnon”
title_short ‘Mimecstasy’ of ‘hexpression’: Semiotic explorations in Christine Brooke-Rose’s “Amalgamemnon”
title_sort mimecstasy of hexpression semiotic explorations in christine brooke rose s amalgamemnon
topic silence
aporia
loss
trauma
experimental literature
url https://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/LC/article/view/31543
work_keys_str_mv AT krystianpiotrowski mimecstasyofhexpressionsemioticexplorationsinchristinebrookerosesamalgamemnon