تأثیر اسپری اپی‌نفرین بر کاهش موارد ابتلا به پانکراتیت حاد پس از انجام Endoscopic Retrograde Cholangiopancreatography (ERCP)
مقدمه: پانکراتیت به دنبال Endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP) یا به عبارت دیگر، Post-ERCP pancreatitis (PEP) از خطرناک‌ترین عوارض ERCP است که اکنون تلاش بسیاری جهت کاهش خطر آن انجام شده و نتایج متناقضی به دست آمده است. مطالعه‌ی حاضر، به منظور ارزیابی تأثیر استفاده‌ی موضع...
| Format: | Article |
|---|---|
| Language: | fas |
| Published: |
Isfahan University of Medical Sciences
2021-06-01
|
| Series: | مجله دانشکده پزشکی اصفهان |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://jims.mui.ac.ir/article_12291_90cea16080a33c1bee33bc3dd42bb467.pdf |
| Summary: | مقدمه: پانکراتیت به دنبال Endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP) یا به عبارت دیگر، Post-ERCP pancreatitis (PEP) از خطرناک‌ترین عوارض ERCP است که اکنون تلاش بسیاری جهت کاهش خطر آن انجام شده و نتایج متناقضی به دست آمده است. مطالعه‌ی حاضر، به منظور ارزیابی تأثیر استفاده‌ی موضعی از اسپری اپی‌نفرین در کاهش بروز PEP انجام گرفت.
روش‌ها: 124 بیمار تحت ERCP به صورت تصادفی در دو گروه مورد (67 = n) و شاهد (57 = n) تقسیم شدند. گروه مورد بلافاصله پس از اتمام ERCP تحت درمان موضعی با 20 میلی‌لیتر از محلول اپی‌نفرین 02/0 درصد بر روی پاپیلا و گروه شاهد با حجم مشابه نرمال سالین قرار گرفت. عوامل دموگرافیک، عوامل مرتبط با ERCP (طول مدت روش، حجم کنتراست دریافتی، تعداد تلاش برای کانولاسیون، پره‌کات اسفنکتروتومی، بیلیاری بالون دیلاتاسیون، Asinarization، Opacification و تعداد کانولاسیون مجرای پانکراتیک) و سطح آمیلاز، لیپاز و هموگلوبین پیش و پس از 24 ساعت از ERCP در دو گروه مقایسه شدند. همچنین، بروز پانکراتیت، خونریزی و پرفوراسیون به فاصله 12 و 24 ساعت بعد از ERCP در دو گروه مقایسه گردید.
یافته‌ها: دو گروه مورد مطالعه از نظر عوامل دموگرافیک و عوامل مرتبط با ERCP تفاوت آماری نداشتند (050/0 < P). پانکراتیت در یک بیمار (5/1 درصد) از گروه مورد و 6 بیمار (5/10 درصد) از گروه شاهد رخ داد (047/0 = P) (10/1 = RR و فاصله‌ی اطمینان 029/1-002/1 با Confidence interval یا CI 95 درصد). از این رو، شیوع پانکراتیت به طور معنی‌داری در گروه دریافت کننده‌ی اپی‌نفرین کمتر بود. دو گروه از نظر سطح آمیلاز و لیپاز پایه و بعد از ERCP، تفاوت آماری نداشتند (050/0 < P). خونریزی تنها در یک بیمار (75/1 درصد) از گروه شاهد دیده شد و پرفوراسیون در هیچ یک از گروه‌ها مشاهده نگردید.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه، اسپری موضعی اپی‌نفرین به صورت معنی‌داری منجر به کاهش بروز پانکراتیت در بیماران تحت ERCP در مقایسه با گروه شاهد گردید؛ در حالی که به صورت معنی‌داری تفاوت در میزان افزایش سطح آنزیم‌های پانکراسی و شدت پانکراتیت تأثیری نداشت. |
|---|---|
| ISSN: | 1027-7595 1735-854X |