| Summary: | W artykule analizie poddano postać stalkera, obecną w beletrystyce, filmie, grach wideo oraz w reportażu. Motyw stalkera został rozpatrzony w odniesieniu do problematyki przywództwa i towarzyszących jej mechanizmów retorycznych (np. perswazji opartej na wiedzy, wiarygodności, charyzmie, wirtualnej procedurze, autokreacji). Na podstawie interpretacji wybranych tekstów kultury wykazano, że figura stalkera jest związana z przywództwem sytuacyjnym, określanym przez kontekst świata po katastrofie. Wyszczególniono typy przywództwa zróżnicowane ze względu na sposób reprezentacji postaci stalkera (m.in. przywództwo autorytarne, charyzmatyczne, mistyczne, wirtualne).
|
|---|