Dziki Zachód, Dziki Wschód. Konwencje westernowe w „Prawie i pięści” Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego oraz „Wilczych echach” Aleksandra Ścibor-Rylskiego

Plesnar stara się dowieść, że Edward Skórzewski i Jerzy Hoffman w Prawie i pięści (1964) oraz Aleksander Ścibor-Rylski w Wilczych echach (1968) wykorzystali, choć w różnym stopniu, konwencje gatunkowe westernu. Najwyraźniej widać to w konstrukcji głównych bohaterów, stających z bronią w ręku, samot...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Łukasz A. Plesnar
Format: Article
Language:English
Published: Institute of Art of the Polish Academy of Sciences 2016-09-01
Series:Kwartalnik Filmowy
Subjects:
Online Access:https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2172
_version_ 1797631130412777472
author Łukasz A. Plesnar
author_facet Łukasz A. Plesnar
author_sort Łukasz A. Plesnar
collection DOAJ
description Plesnar stara się dowieść, że Edward Skórzewski i Jerzy Hoffman w Prawie i pięści (1964) oraz Aleksander Ścibor-Rylski w Wilczych echach (1968) wykorzystali, choć w różnym stopniu, konwencje gatunkowe westernu. Najwyraźniej widać to w konstrukcji głównych bohaterów, stających z bronią w ręku, samotnie, przeciw działającym „pod przykrywką” bandytom. Lecz do westernu nawiązują również struktury narracyjne i schematy fabularne obu analizowanych filmów, ich struktury czasowe („po wojnie”; w prawdziwych westernach – po wojnie secesyjnej, tutaj – po II wojnie światowej) i przestrzenne (bezludne miasteczko w Prawie i pięści przywodzi na myśl westernowe ghost towns, bieszczadzkie połoniny przypominają pofałdowane prerie terytoriów Wyoming czy Dakota), a nawet ikonografia: broń (choć Colty zostały zastąpione sowieckimi tetetkami), konie, wozy repatriantów (osadników) zmierzające na zachód, a także – do pewnego stopnia – ubiory (Gustaw Holoubek jako Andrzej Kenig z Prawa i pięści jest wystylizowany na Shane’a, a Ryszard Pietruski jako Wijas na rewolwerowca Jacka Wilsona z Jeźdźca znikąd George’a Stevensa z 1953 r.). Istotnym wnioskiem płynącym z rozważań Plesnara jest konstatacja, że Wilcze echa w sposób raczej mechaniczny sięgają do konwencji westernu, podczas gdy Prawo i pięść wykorzystuje je w sposób bardziej twórczy, modyfikując i wzbogacając „kolorytem lokalnym”.
first_indexed 2024-03-11T11:17:18Z
format Article
id doaj.art-3bc211a3201845aea76384350ab8a6da
institution Directory Open Access Journal
issn 0452-9502
2719-2725
language English
last_indexed 2024-03-11T11:17:18Z
publishDate 2016-09-01
publisher Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
record_format Article
series Kwartalnik Filmowy
spelling doaj.art-3bc211a3201845aea76384350ab8a6da2023-11-10T18:01:46ZengInstitute of Art of the Polish Academy of SciencesKwartalnik Filmowy0452-95022719-27252016-09-019510.36744/kf.2172Dziki Zachód, Dziki Wschód. Konwencje westernowe w „Prawie i pięści” Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego oraz „Wilczych echach” Aleksandra Ścibor-RylskiegoŁukasz A. Plesnar0Uniwersytet Jagielloński Plesnar stara się dowieść, że Edward Skórzewski i Jerzy Hoffman w Prawie i pięści (1964) oraz Aleksander Ścibor-Rylski w Wilczych echach (1968) wykorzystali, choć w różnym stopniu, konwencje gatunkowe westernu. Najwyraźniej widać to w konstrukcji głównych bohaterów, stających z bronią w ręku, samotnie, przeciw działającym „pod przykrywką” bandytom. Lecz do westernu nawiązują również struktury narracyjne i schematy fabularne obu analizowanych filmów, ich struktury czasowe („po wojnie”; w prawdziwych westernach – po wojnie secesyjnej, tutaj – po II wojnie światowej) i przestrzenne (bezludne miasteczko w Prawie i pięści przywodzi na myśl westernowe ghost towns, bieszczadzkie połoniny przypominają pofałdowane prerie terytoriów Wyoming czy Dakota), a nawet ikonografia: broń (choć Colty zostały zastąpione sowieckimi tetetkami), konie, wozy repatriantów (osadników) zmierzające na zachód, a także – do pewnego stopnia – ubiory (Gustaw Holoubek jako Andrzej Kenig z Prawa i pięści jest wystylizowany na Shane’a, a Ryszard Pietruski jako Wijas na rewolwerowca Jacka Wilsona z Jeźdźca znikąd George’a Stevensa z 1953 r.). Istotnym wnioskiem płynącym z rozważań Plesnara jest konstatacja, że Wilcze echa w sposób raczej mechaniczny sięgają do konwencji westernu, podczas gdy Prawo i pięść wykorzystuje je w sposób bardziej twórczy, modyfikując i wzbogacając „kolorytem lokalnym”. https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2172Jerzy HoffmanEdward SkórzewskiAleksander Ścibor-Rylskiwestern
spellingShingle Łukasz A. Plesnar
Dziki Zachód, Dziki Wschód. Konwencje westernowe w „Prawie i pięści” Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego oraz „Wilczych echach” Aleksandra Ścibor-Rylskiego
Kwartalnik Filmowy
Jerzy Hoffman
Edward Skórzewski
Aleksander Ścibor-Rylski
western
title Dziki Zachód, Dziki Wschód. Konwencje westernowe w „Prawie i pięści” Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego oraz „Wilczych echach” Aleksandra Ścibor-Rylskiego
title_full Dziki Zachód, Dziki Wschód. Konwencje westernowe w „Prawie i pięści” Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego oraz „Wilczych echach” Aleksandra Ścibor-Rylskiego
title_fullStr Dziki Zachód, Dziki Wschód. Konwencje westernowe w „Prawie i pięści” Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego oraz „Wilczych echach” Aleksandra Ścibor-Rylskiego
title_full_unstemmed Dziki Zachód, Dziki Wschód. Konwencje westernowe w „Prawie i pięści” Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego oraz „Wilczych echach” Aleksandra Ścibor-Rylskiego
title_short Dziki Zachód, Dziki Wschód. Konwencje westernowe w „Prawie i pięści” Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego oraz „Wilczych echach” Aleksandra Ścibor-Rylskiego
title_sort dziki zachod dziki wschod konwencje westernowe w prawie i piesci jerzego hoffmana i edwarda skorzewskiego oraz wilczych echach aleksandra scibor rylskiego
topic Jerzy Hoffman
Edward Skórzewski
Aleksander Ścibor-Rylski
western
url https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2172
work_keys_str_mv AT łukaszaplesnar dzikizachoddzikiwschodkonwencjewesternowewprawieipiescijerzegohoffmanaiedwardaskorzewskiegoorazwilczychechachaleksandrasciborrylskiego