اثربخشى زوج‌درمانی هیجان مدار در مقایسه با رویکرد واقعیت‌درمانى بر انعطاف پذیری کنشى و تحمل پریشانى زوج‌ها

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسة اثربخشی زوج‌درمانی هیجان ­مدار و زوج‌درمانی واقعیت ­درمانى بر انعطاف‌پذیری کنشى و تحمل پریشانى بود. روش: پژوهش حاضر نیمه­ آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه و جامعة آماری زوج‌های مراجعه ­کننده به مراکز مشاورة آوای درون، رهنما، و بیمارستان مهر...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: زهرا حسین زاده, شهره قربان شیرودی, جواد خلعتبری, محمدعلی رحمانی
Format: Article
Language:fas
Published: Shahid Beheshti University 2020-06-01
Series:فصلنامه روان‌شناسی کاربردی
Subjects:
Online Access:https://apsy.sbu.ac.ir/article_100569_7e466204164a3e54cf628d211e80d41a.pdf
_version_ 1828220198794035200
author زهرا حسین زاده
شهره قربان شیرودی
جواد خلعتبری
محمدعلی رحمانی
author_facet زهرا حسین زاده
شهره قربان شیرودی
جواد خلعتبری
محمدعلی رحمانی
author_sort زهرا حسین زاده
collection DOAJ
description هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسة اثربخشی زوج‌درمانی هیجان ­مدار و زوج‌درمانی واقعیت ­درمانى بر انعطاف‌پذیری کنشى و تحمل پریشانى بود. روش: پژوهش حاضر نیمه­ آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه و جامعة آماری زوج‌های مراجعه ­کننده به مراکز مشاورة آوای درون، رهنما، و بیمارستان مهر شهر تهران در سال 1397 بود که 60 زوج داوطلب به پرسشنامة‌ انعطاف‌پذیری کنشی کونور و دیویدسون (2003) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) پاسخ دادند و پس از غربالگری 45 زوج انتخاب به صورت تصادفی در گروه آزمایشی هیجان ­مدار، گروه آزمایشی واقعیت­ درمانی، و گروه گواه (در هر گروه 15 زوج) جایگزین شدند. هر دو گروه آزمایش به مدت هشت جلسة 90 دقیقه‌ای تحت مداخله هیجان­ مدار جانسون  (2012) و واقعیت­ درمانی گلاسر (1395) قرار گرفته و داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه‌های مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از تأثیر مداخلة هیجان ­مدار بر انعطاف‌پذیری کنشی (75/29 =F، 001/0 =P) و تحمل پریشانی (14/12 =F، 004/0 =P) و تأثیر مداخلة واقعیت ­درمانی بر انعطاف‌پذیری کنشی   (14/12 =F، 004/0 =P) و تحمل پریشانی (14/12 =F، 004/0 =P) و پایداری این تأثیرها در مرحله پیگیری بود. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت بین دو روش زوج‌درمانی معنادار نیست (18/0 <P). نتیجه‌گیری: هر دو مداخله موجب شد تا زوج‌ها تمرکز را از رفتار همسر خود برداشته و بر رفتار خود متمرکز شوند و ضمن افزایش تحمل، با یادگیری برنامة ارتباط درست، توانستند روابط خویش را بهبود ببخشند.
first_indexed 2024-04-12T16:24:30Z
format Article
id doaj.art-3e4c0fe202174ab691ef8116b7e90d94
institution Directory Open Access Journal
issn 2008-4331
2645-3541
language fas
last_indexed 2024-04-12T16:24:30Z
publishDate 2020-06-01
publisher Shahid Beheshti University
record_format Article
series فصلنامه روان‌شناسی کاربردی
spelling doaj.art-3e4c0fe202174ab691ef8116b7e90d942022-12-22T03:25:25ZfasShahid Beheshti Universityفصلنامه روان‌شناسی کاربردی2008-43312645-35412020-06-0114212210110.52547/apsy.14.2.101100569اثربخشى زوج‌درمانی هیجان مدار در مقایسه با رویکرد واقعیت‌درمانى بر انعطاف پذیری کنشى و تحمل پریشانى زوج‌هازهرا حسین زاده0شهره قربان شیرودی1جواد خلعتبری2محمدعلی رحمانی3دانشگاه آزاد اسلامىدانشیار دانشگاه آزاد تنکابندانشیار دانشگاه آزاد تنکابناستادیار دانشگاه آزاد تنکابنهدف: هدف پژوهش حاضر مقایسة اثربخشی زوج‌درمانی هیجان ­مدار و زوج‌درمانی واقعیت ­درمانى بر انعطاف‌پذیری کنشى و تحمل پریشانى بود. روش: پژوهش حاضر نیمه­ آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه و جامعة آماری زوج‌های مراجعه ­کننده به مراکز مشاورة آوای درون، رهنما، و بیمارستان مهر شهر تهران در سال 1397 بود که 60 زوج داوطلب به پرسشنامة‌ انعطاف‌پذیری کنشی کونور و دیویدسون (2003) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) پاسخ دادند و پس از غربالگری 45 زوج انتخاب به صورت تصادفی در گروه آزمایشی هیجان ­مدار، گروه آزمایشی واقعیت­ درمانی، و گروه گواه (در هر گروه 15 زوج) جایگزین شدند. هر دو گروه آزمایش به مدت هشت جلسة 90 دقیقه‌ای تحت مداخله هیجان­ مدار جانسون  (2012) و واقعیت­ درمانی گلاسر (1395) قرار گرفته و داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه‌های مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از تأثیر مداخلة هیجان ­مدار بر انعطاف‌پذیری کنشی (75/29 =F، 001/0 =P) و تحمل پریشانی (14/12 =F، 004/0 =P) و تأثیر مداخلة واقعیت ­درمانی بر انعطاف‌پذیری کنشی   (14/12 =F، 004/0 =P) و تحمل پریشانی (14/12 =F، 004/0 =P) و پایداری این تأثیرها در مرحله پیگیری بود. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت بین دو روش زوج‌درمانی معنادار نیست (18/0 <P). نتیجه‌گیری: هر دو مداخله موجب شد تا زوج‌ها تمرکز را از رفتار همسر خود برداشته و بر رفتار خود متمرکز شوند و ضمن افزایش تحمل، با یادگیری برنامة ارتباط درست، توانستند روابط خویش را بهبود ببخشند.https://apsy.sbu.ac.ir/article_100569_7e466204164a3e54cf628d211e80d41a.pdfانعطاف‌پذیری کنشیتحمل پریشانیزوج‌درمانیهیجان مدارواقعیت درمانی
spellingShingle زهرا حسین زاده
شهره قربان شیرودی
جواد خلعتبری
محمدعلی رحمانی
اثربخشى زوج‌درمانی هیجان مدار در مقایسه با رویکرد واقعیت‌درمانى بر انعطاف پذیری کنشى و تحمل پریشانى زوج‌ها
فصلنامه روان‌شناسی کاربردی
انعطاف‌پذیری کنشی
تحمل پریشانی
زوج‌درمانی
هیجان مدار
واقعیت درمانی
title اثربخشى زوج‌درمانی هیجان مدار در مقایسه با رویکرد واقعیت‌درمانى بر انعطاف پذیری کنشى و تحمل پریشانى زوج‌ها
title_full اثربخشى زوج‌درمانی هیجان مدار در مقایسه با رویکرد واقعیت‌درمانى بر انعطاف پذیری کنشى و تحمل پریشانى زوج‌ها
title_fullStr اثربخشى زوج‌درمانی هیجان مدار در مقایسه با رویکرد واقعیت‌درمانى بر انعطاف پذیری کنشى و تحمل پریشانى زوج‌ها
title_full_unstemmed اثربخشى زوج‌درمانی هیجان مدار در مقایسه با رویکرد واقعیت‌درمانى بر انعطاف پذیری کنشى و تحمل پریشانى زوج‌ها
title_short اثربخشى زوج‌درمانی هیجان مدار در مقایسه با رویکرد واقعیت‌درمانى بر انعطاف پذیری کنشى و تحمل پریشانى زوج‌ها
title_sort اثربخشى زوج‌درمانی هیجان مدار در مقایسه با رویکرد واقعیت‌درمانى بر انعطاف پذیری کنشى و تحمل پریشانى زوج‌ها
topic انعطاف‌پذیری کنشی
تحمل پریشانی
زوج‌درمانی
هیجان مدار
واقعیت درمانی
url https://apsy.sbu.ac.ir/article_100569_7e466204164a3e54cf628d211e80d41a.pdf
work_keys_str_mv AT zhrạḥsynzạdh ạtẖrbkẖsẖyzwjdrmạnyhyjạnmdạrdrmqạyshbạrwyḵrdwạqʿytdrmạnybrạnʿṭạfpdẖyryḵnsẖywtḥmlprysẖạnyzwjhạ
AT sẖhrhqrbạnsẖyrwdy ạtẖrbkẖsẖyzwjdrmạnyhyjạnmdạrdrmqạyshbạrwyḵrdwạqʿytdrmạnybrạnʿṭạfpdẖyryḵnsẖywtḥmlprysẖạnyzwjhạ
AT jwạdkẖlʿtbry ạtẖrbkẖsẖyzwjdrmạnyhyjạnmdạrdrmqạyshbạrwyḵrdwạqʿytdrmạnybrạnʿṭạfpdẖyryḵnsẖywtḥmlprysẖạnyzwjhạ
AT mḥmdʿlyrḥmạny ạtẖrbkẖsẖyzwjdrmạnyhyjạnmdạrdrmqạyshbạrwyḵrdwạqʿytdrmạnybrạnʿṭạfpdẖyryḵnsẖywtḥmlprysẖạnyzwjhạ