| Summary: | Amaç: Birinci basamak sağlık
hizmeti sunan aile hekimlerinin iş doyum düzeylerinin belirlenmesi ve ilişkili
faktörlerin saptanmasıdır.
Materyal ve Metot: Araştırma,
Ankara ilinde aile hekimlerine yönelik Mart 2015 - Mart 2016 tarihleri arasında
Halk Sağlığı Kurumu tarafından düzenlenen eğitimlere katılan tüm aile hekimleri
ile gerçekleştirilmiştir. Düzenlenen 15 eğitime katılan hekimler ile yüz yüze
görüşme yöntemi ile anket formu kullanılarak yapılmıştır. Araştırmada,
araştırmacılar tarafından amaca uygun olarak yapılan literatür taraması
doğrultusunda oluşturulan sorular ve Minnesota İş Doyum Ölçeği’nin 20 ifadeyi
içeren kısa formu kullanılmıştır. Bulgular: Aile hekimlerinin
çalıştıkları bölgeler itibarı ile genel iş doyumu, içsel iş doyumu ve dışsal iş
doyumu puan ortalamaları karşılaştırıldığında bölgeler arası dışsal iş doyumu
puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmıştır. Katılımcı
aile hekimlerinin genel iş doyumu puan ortalamaları, yaş, cinsiyet, medeni
durum, çocuk sahibi olma ve sigara içme durumuna göre istatistiksel olarak
anlamlı bir farklılık göstermezken, hekimlerin aile hekimliği yaptıkları
süreler açısından genel iş doyumu puan ortalamaları arasında istatistiksel
olarak anlamlı bir fark bulunmuştur. Araştırmaya katılan aile hekimlerinin 622’sinin
(%79,53) genel iş doyumu orta düzeyde bulunurken, yüksek iş doyumuna sahip aile
hekimlerinin oranı ise %20,20 olmuştur.
Sonuç: Araştırmada
aile hekimlerinin çoğunlukla orta düzeyde genel iş doyumuna sahip olması, iş
doyum düzeyinin yükseltilmesi için buna neden olan faktörlerin tespit edilerek
gereken iyileştirmelerin yapılmasını gerekli kılmaktadır. Bu faktörler içsel
olabileceği gibi dışsal da olabilmektedir. Bu faktörlerin tespiti ve
geliştirilmesine yönelik atılacak adımlar birinci basamak sağlık hizmetlerinde
aile hekimlerinin verimliliğini arttıracak ve memnuniyet düzeylerini
yükseltecektir.
|
|---|