تأثیر شدت تمرینات استقامتی (کم، متوسط و زیاد) بر بیان ATGL عضله اسکلتی، سطوح گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتی

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر شدت های مختلف تمرینات استقامتی (کم، متوسط و زیاد) بر بیان پروتئینی ATGL عضله اسکلتی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتی بود. روش بررسی: 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار دیابتی شده با استرپتوزوسین به صورت تصادفی ساده به پنج گروه هشت تایی شامل; گ...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: محمد حسن دشتی خویدکی, محمد فرامرزی*, اکبر اعظمیان جزء
Format: Article
Language:fas
Published: Kurdistan University of Medical Sciences 2018-10-01
Series:مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
Subjects:
Online Access:http://sjku.muk.ac.ir/article-1-4110-fa.html
_version_ 1818154245273157632
author محمد حسن دشتی خویدکی
محمد فرامرزی*
اکبر اعظمیان جزء
author_facet محمد حسن دشتی خویدکی
محمد فرامرزی*
اکبر اعظمیان جزء
author_sort محمد حسن دشتی خویدکی
collection DOAJ
description زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر شدت های مختلف تمرینات استقامتی (کم، متوسط و زیاد) بر بیان پروتئینی ATGL عضله اسکلتی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتی بود. روش بررسی: 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار دیابتی شده با استرپتوزوسین به صورت تصادفی ساده به پنج گروه هشت تایی شامل; گروه دیابتی همراه با تمرین استقامتی کم شدت (DL)، تمرین استقامتی با شدت متوسط ( DM) ، تمرین استقامتی با شدت زیاد ( DH)، گروه کنترل دیابتی (D) و گروه کنترل (Con) سالم تقسیم شدند. تمرین استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته با شدت کم (DL) معادل سرعت 8-5 متر بر دقیقه، با شدت متوسط( DM) معادل سرعت 17-14 متر بر دقیقه و با شدت بالا ( DH)معادل سرعت 25-22 متر بر دقیقه انجام شد. بیان نسبی ATGL با تکنیک وسترن‌بلات و گلوکز و انسولین سرم با کیت تخصصی اندازه‌گیری شد. از آزمون آماری ANOVA جهت تعیین تفاوت بین گروه‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بیان ATGL بین گروه‌های کنترل و گروه‌های تمرین (با شدت کم، متوسط و زیاد) تفاوت معناداری داشت (0002/0=p). این تفاوت بین گروه‌های تمرین با DH با گروه D (0049/0P=)، گروه‌های تمرین با DH و DL (0053/0P=) و DHو DM (0136/0P=) معنی دار بود. سطوح سرمی گلوکز نیز بین گروه DH با گروه‌های D (002/0=p) و DL (039/0=p) و همچنین ، گروه DM با گروه‌ه D (0018/0=p) و DM تفاوت معنی‌داری داشت. مقدار انسولین نیز در گروه DH در مقایسه با گروه‌های DL (011/0=p) و D (0002/0=p) و نیز گروه DM با D (014/0=p) تفاوت معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی با شدت متوسط و زیاد می‌تواند تا حدودی کاهش ناشی از دیابت در بیان پروتئین ATGL را جبران و باعث کاهش سطح سرمی انسولین و گلوکز در موش‌های دیابتی شود. به نظر می‌رسد شدت بالاتر تمرین استقامتی، افزایش بیشتری در بیان ATGL در موش‌های دیابتی ایجاد کند. واژگان کلیدی: دیابت،ATGL، شدت تمرین استقامتی، انسولین، گلوکز
first_indexed 2024-12-11T14:23:26Z
format Article
id doaj.art-42b0fa06ae594d2e850d7c1cf2bf4aca
institution Directory Open Access Journal
issn 2345-4040
2345-4040
language fas
last_indexed 2024-12-11T14:23:26Z
publishDate 2018-10-01
publisher Kurdistan University of Medical Sciences
record_format Article
series مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
spelling doaj.art-42b0fa06ae594d2e850d7c1cf2bf4aca2022-12-22T01:02:48ZfasKurdistan University of Medical Sciencesمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان2345-40402345-40402018-10-0123292102تأثیر شدت تمرینات استقامتی (کم، متوسط و زیاد) بر بیان ATGL عضله اسکلتی، سطوح گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتیمحمد حسن دشتی خویدکی 0محمد فرامرزی*1اکبر اعظمیان جزء2گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد ایران گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران ، md.faramarzi@gmail.comگروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر شدت های مختلف تمرینات استقامتی (کم، متوسط و زیاد) بر بیان پروتئینی ATGL عضله اسکلتی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتی بود. روش بررسی: 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار دیابتی شده با استرپتوزوسین به صورت تصادفی ساده به پنج گروه هشت تایی شامل; گروه دیابتی همراه با تمرین استقامتی کم شدت (DL)، تمرین استقامتی با شدت متوسط ( DM) ، تمرین استقامتی با شدت زیاد ( DH)، گروه کنترل دیابتی (D) و گروه کنترل (Con) سالم تقسیم شدند. تمرین استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته با شدت کم (DL) معادل سرعت 8-5 متر بر دقیقه، با شدت متوسط( DM) معادل سرعت 17-14 متر بر دقیقه و با شدت بالا ( DH)معادل سرعت 25-22 متر بر دقیقه انجام شد. بیان نسبی ATGL با تکنیک وسترن‌بلات و گلوکز و انسولین سرم با کیت تخصصی اندازه‌گیری شد. از آزمون آماری ANOVA جهت تعیین تفاوت بین گروه‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بیان ATGL بین گروه‌های کنترل و گروه‌های تمرین (با شدت کم، متوسط و زیاد) تفاوت معناداری داشت (0002/0=p). این تفاوت بین گروه‌های تمرین با DH با گروه D (0049/0P=)، گروه‌های تمرین با DH و DL (0053/0P=) و DHو DM (0136/0P=) معنی دار بود. سطوح سرمی گلوکز نیز بین گروه DH با گروه‌های D (002/0=p) و DL (039/0=p) و همچنین ، گروه DM با گروه‌ه D (0018/0=p) و DM تفاوت معنی‌داری داشت. مقدار انسولین نیز در گروه DH در مقایسه با گروه‌های DL (011/0=p) و D (0002/0=p) و نیز گروه DM با D (014/0=p) تفاوت معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی با شدت متوسط و زیاد می‌تواند تا حدودی کاهش ناشی از دیابت در بیان پروتئین ATGL را جبران و باعث کاهش سطح سرمی انسولین و گلوکز در موش‌های دیابتی شود. به نظر می‌رسد شدت بالاتر تمرین استقامتی، افزایش بیشتری در بیان ATGL در موش‌های دیابتی ایجاد کند. واژگان کلیدی: دیابت،ATGL، شدت تمرین استقامتی، انسولین، گلوکزhttp://sjku.muk.ac.ir/article-1-4110-fa.htmlدیابت، ATGL، شدت تمرین استقامتی، انسولین، گلوکز.
spellingShingle محمد حسن دشتی خویدکی
محمد فرامرزی*
اکبر اعظمیان جزء
تأثیر شدت تمرینات استقامتی (کم، متوسط و زیاد) بر بیان ATGL عضله اسکلتی، سطوح گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتی
مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
دیابت، ATGL، شدت تمرین استقامتی، انسولین، گلوکز.
title تأثیر شدت تمرینات استقامتی (کم، متوسط و زیاد) بر بیان ATGL عضله اسکلتی، سطوح گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتی
title_full تأثیر شدت تمرینات استقامتی (کم، متوسط و زیاد) بر بیان ATGL عضله اسکلتی، سطوح گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتی
title_fullStr تأثیر شدت تمرینات استقامتی (کم، متوسط و زیاد) بر بیان ATGL عضله اسکلتی، سطوح گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتی
title_full_unstemmed تأثیر شدت تمرینات استقامتی (کم، متوسط و زیاد) بر بیان ATGL عضله اسکلتی، سطوح گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتی
title_short تأثیر شدت تمرینات استقامتی (کم، متوسط و زیاد) بر بیان ATGL عضله اسکلتی، سطوح گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتی
title_sort تأثیر شدت تمرینات استقامتی کم، متوسط و زیاد بر بیان atgl عضله اسکلتی، سطوح گلوکز و انسولین موش‌های صحرایی دیابتی
topic دیابت، ATGL، شدت تمرین استقامتی، انسولین، گلوکز.
url http://sjku.muk.ac.ir/article-1-4110-fa.html
work_keys_str_mv AT mḥmdḥsndsẖtykẖwydḵy tạtẖyrsẖdttmrynạtạstqạmtyḵmmtwsṭwzyạdbrbyạnatglʿḍlhạsḵltysṭwḥglwḵzwạnswlynmwsẖhạyṣḥrạyydyạbty
AT mḥmdfrạmrzy tạtẖyrsẖdttmrynạtạstqạmtyḵmmtwsṭwzyạdbrbyạnatglʿḍlhạsḵltysṭwḥglwḵzwạnswlynmwsẖhạyṣḥrạyydyạbty
AT ạḵbrạʿẓmyạnjzʾ tạtẖyrsẖdttmrynạtạstqạmtyḵmmtwsṭwzyạdbrbyạnatglʿḍlhạsḵltysṭwḥglwḵzwạnswlynmwsẖhạyṣḥrạyydyạbty