Mickiewicz u „wielkich” i „małych” Słowian (rekonesans)
Adam Mickiewicz, zesłany za działalność spiskową w Wilnie, przyjechał do Rosji w 1824 roku. Zarówno w Petersburgu, jak i w Moskwie zastał liczną kolonię polską. Z wieloma tamtejszymi Polakami utrzymywał bliskie, przyjacielskie kontakty. Szybko zawarł też znajomość, a wkrótce przyjaźń, z wieloma an...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
University of Zielona Góra
2016-12-01
|
| Series: | Filologia Polska |
| Subjects: | |
| Online Access: | http://localhost/ojs/index.php/fprnuz/article/view/63 |
| _version_ | 1797847421492920320 |
|---|---|
| author | Zdzisław Kłos |
| author_facet | Zdzisław Kłos |
| author_sort | Zdzisław Kłos |
| collection | DOAJ |
| description |
Adam Mickiewicz, zesłany za działalność spiskową w Wilnie, przyjechał do Rosji w 1824 roku. Zarówno w Petersburgu, jak i w Moskwie zastał liczną kolonię polską. Z wieloma tamtejszymi Polakami utrzymywał bliskie, przyjacielskie kontakty. Szybko zawarł też znajomość, a wkrótce przyjaźń, z wieloma antycarsko nastawionymi Rosjanami. Przyjmowano go w arystokratycznych salonach Moskwy, gdzie zasłynął dzięki wyjątkowemu darowi improwizacji. Szczególne więzi łączyły go z „wieszczem narodu ruskiego” – Puszkinem. W Rosji napisał i wydał Sonety krymskie i Konrada Wallenroda. Utwory te zyskały mu miano wielkiego poety romantycznego – „słowiańskiego Byrona”. Wyjeżdżał z Rosji w roku 1829 żegnany podczas przyjęcia przez grono licznych „przyjaciół Moskali”. Opuściwszy kraj zesłania, skierował się do Niemiec, potem zaś dalej na zachód. Jadąc z Berlina do Drezna, przemierzał Łużyce. Trudno dociec, o ile zdawał sobie sprawę, że przejeżdża przez tereny zamieszkałe jeszcze przez najmniejszy naród słowiański. O dziejach tych ziem mówił potem w swoich prelekcjach w paryskim Collège de France. Prawdopodobnie nie orientował się, że na Łużycach rozpoczynało się właśnie odrodzenie narodowe. Działacze odrodzeniowi sięgali do literatur słowiańskich – czeskiej, rosyjskiej i polskiej. Największy poeta łużycki, Jakub Bart-Ćišinski, zafascynowany twórczością Mickiewicza, nazwał go jedną z „kryształowych gwiazd Polski”. W Rosji Mickiewicz był obecny „duszą i ciałem”, na Łużycach zaś głównie poprzez swoją twórczość, cenioną jednak wysoko zarówno u największych, jak i u najmniejszych Słowian.
|
| first_indexed | 2024-04-09T18:11:05Z |
| format | Article |
| id | doaj.art-469e5bba6a5e48ba88fb1311edc19bc0 |
| institution | Directory Open Access Journal |
| issn | 2450-3584 |
| language | English |
| last_indexed | 2024-04-09T18:11:05Z |
| publishDate | 2016-12-01 |
| publisher | University of Zielona Góra |
| record_format | Article |
| series | Filologia Polska |
| spelling | doaj.art-469e5bba6a5e48ba88fb1311edc19bc02023-04-13T18:03:34ZengUniversity of Zielona GóraFilologia Polska2450-35842016-12-012Mickiewicz u „wielkich” i „małych” Słowian (rekonesans)Zdzisław Kłos0Uniwersytet Warszawski Adam Mickiewicz, zesłany za działalność spiskową w Wilnie, przyjechał do Rosji w 1824 roku. Zarówno w Petersburgu, jak i w Moskwie zastał liczną kolonię polską. Z wieloma tamtejszymi Polakami utrzymywał bliskie, przyjacielskie kontakty. Szybko zawarł też znajomość, a wkrótce przyjaźń, z wieloma antycarsko nastawionymi Rosjanami. Przyjmowano go w arystokratycznych salonach Moskwy, gdzie zasłynął dzięki wyjątkowemu darowi improwizacji. Szczególne więzi łączyły go z „wieszczem narodu ruskiego” – Puszkinem. W Rosji napisał i wydał Sonety krymskie i Konrada Wallenroda. Utwory te zyskały mu miano wielkiego poety romantycznego – „słowiańskiego Byrona”. Wyjeżdżał z Rosji w roku 1829 żegnany podczas przyjęcia przez grono licznych „przyjaciół Moskali”. Opuściwszy kraj zesłania, skierował się do Niemiec, potem zaś dalej na zachód. Jadąc z Berlina do Drezna, przemierzał Łużyce. Trudno dociec, o ile zdawał sobie sprawę, że przejeżdża przez tereny zamieszkałe jeszcze przez najmniejszy naród słowiański. O dziejach tych ziem mówił potem w swoich prelekcjach w paryskim Collège de France. Prawdopodobnie nie orientował się, że na Łużycach rozpoczynało się właśnie odrodzenie narodowe. Działacze odrodzeniowi sięgali do literatur słowiańskich – czeskiej, rosyjskiej i polskiej. Największy poeta łużycki, Jakub Bart-Ćišinski, zafascynowany twórczością Mickiewicza, nazwał go jedną z „kryształowych gwiazd Polski”. W Rosji Mickiewicz był obecny „duszą i ciałem”, na Łużycach zaś głównie poprzez swoją twórczość, cenioną jednak wysoko zarówno u największych, jak i u najmniejszych Słowian. http://localhost/ojs/index.php/fprnuz/article/view/63Adam Mickiewiczliteratura rosyjskaAleksander PuszkinromantyzmŁużyceliteratura łużycka |
| spellingShingle | Zdzisław Kłos Mickiewicz u „wielkich” i „małych” Słowian (rekonesans) Filologia Polska Adam Mickiewicz literatura rosyjska Aleksander Puszkin romantyzm Łużyce literatura łużycka |
| title | Mickiewicz u „wielkich” i „małych” Słowian (rekonesans) |
| title_full | Mickiewicz u „wielkich” i „małych” Słowian (rekonesans) |
| title_fullStr | Mickiewicz u „wielkich” i „małych” Słowian (rekonesans) |
| title_full_unstemmed | Mickiewicz u „wielkich” i „małych” Słowian (rekonesans) |
| title_short | Mickiewicz u „wielkich” i „małych” Słowian (rekonesans) |
| title_sort | mickiewicz u wielkich i malych slowian rekonesans |
| topic | Adam Mickiewicz literatura rosyjska Aleksander Puszkin romantyzm Łużyce literatura łużycka |
| url | http://localhost/ojs/index.php/fprnuz/article/view/63 |
| work_keys_str_mv | AT zdzisławkłos mickiewiczuwielkichimałychsłowianrekonesans |