موقعیت اجتماعی گرایش به دعا در جامعه ایرانی _ اسلامی معاصر (یک تحلیل ثانویه)
بخشی از فهم زیست جهان دینی در گروی شناخت میزان کمی و کیفی گرایش ـ نگرش به دعاخوانی است. در این راستا، یک راه مطمئن، مناسب و مستند از لحاظ منطق پژوهش اجتماعی، مراجعه به اجتماع دینی است. به این منظور، در مقاله حاضر به استناد داده‌های ثانویه به دست آمده و گردآوری شده مرتبط با این مضمون و با به‌کارگیری...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
Research Institute of Hawzah and University (RIHU)
1392-11-01
|
| Series: | Islām va ̒ulūm-i ijtimā̒ī |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://soci.rihu.ac.ir/article_1217_d8f9ef9a81aef73083c3ac51c6a801a6.pdf |
| Summary: | بخشی از فهم زیست جهان دینی در گروی شناخت میزان کمی و کیفی گرایش ـ نگرش به دعاخوانی است. در این راستا، یک راه مطمئن، مناسب و مستند از لحاظ منطق پژوهش اجتماعی، مراجعه به اجتماع دینی است. به این منظور، در مقاله حاضر به استناد داده‌های ثانویه به دست آمده و گردآوری شده مرتبط با این مضمون و با به‌کارگیری از تحلیل ثانویه به توصیف موقعیت اجتماعی دعاخوانی در ایران پرداخته شده است. این داده‌ها به‌خوبی نشان می‌دهد که تا چه اندازه و چگونه اعضای یک اجتماع دینی در موقعیت اجتماعی دعاخوانی قرار گرفته‌اند. به‌طور عمده، همه موقعیت‌ها و وضعیت‌های اجتماعی به صورت شبکه‌ای به هم گره خورده‌اند؛ از این‌رو، این اصل را باید درباره موقعیت و توزیع اجتماعی دعاخوانی در ایران صادق فرض کرد. به این ترتیب، دعاخوانی را باید بخشی از شبکه اجتماعی دینداری، یا به عبارت جامعه‌شناختی آن، شبکه دینداری اجتماعی محسوب کرد. |
|---|---|
| ISSN: | 2322-2506 2588-4700 |