| Summary: | “Norway is like a hospital”: Vehicles for (Re-)Constructing the Nationhood Among Polish Immigrants in Oslo
The article is a general anthropological survey of the complex issues of the Polish diaspora in Norway. The reflections and interpretations are based on the fieldwork conducted by the author among Polish economic immigrants in Oslo during the summer of 2009 for the interdisciplinary academic project CULCOM (Cultural Complexity in the New Norway). The main goal of the fieldwork was to examine the tools for reconstructing the nationhood in immigrants’ everyday life, as well as the particular nationalism shaped via social and economic class, gender relations and particular cultural background.
The present article, however, focuses only on the first issue. Therefore, it deals with the most banal aspects of immigrants’ daily routine which at first glance seem to be irrelevant and less important. Yet, by adopting an anthropological perspective one may observe that the same daily practices involve various and complex moments of national identification. As a result, the article describes and analyzes the national praxis of Polish immigrant workers living in one of the Oslo districts. What seems to be interesting is the specific process of constructing the hermetic and national space by the immigrants in the context of Norwegian reality. This process, in turn, includes various tools of banal nationalism.
„Norwegia jest jak szpital”. (Re-)konstrukcja tożsamości narodowej polskich imigrantów w Oslo
Artykuł jest ogólnym spojrzeniem na problematykę polskiej diaspory w Norwegii. Podstawą refleksji są badania antropologiczne przeprowadzone przez autora wśród polskich imigrantów ekonomicznych w Oslo latem 2009 roku w ramach interdyscyplinarnego projektu CULCOM (Cultural Complexity in the New Norway). Głównym celem badań terenowych była zarówno analiza procesów rekonstrukcji tożsamości narodowej w życiu codziennym imigrantów, jak i próba spojrzenia na fenomen nacjonalizmu w kontekście kategorii społeczno-kulturowych (takich, jak klasa społeczna, gender itd.).
Sam artykuł natomiast podejmuje różne, banalne wręcz kwestie codzienności polskich imigrantów, które jednak po dokładniejszej analizie ukazują wielość i złożoność procesów tożsamościowych. W konsekwencji, opisana i zinterpretowana została tu narodowa praxis polskich robotników budowlanych zamieszkujących jedną z dzielnic Oslo. Istotne wydaje się tutaj tworzenie przez moich informatorów hermetycznej, narodowej przestrzeni w kontekście norweskiej rzeczywistości, w której można zauważyć wiele narzędzi i praktyk banalnego nacjonalizmu.
|
|---|