| Summary: | Amaç: Bu çalışmanın amacı perkutan koroner girişim sırasında stent kaybı gelişen hastaların demografik özelliklerini, insidansını, tedavi yöntemlerini ve sonuçlarını değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntemler: Aralık 2014 ve Şubat 2020 tarihleri arasında perkutan koroner girişim yapılması sırasında stent kaybı gelişen 15 hasta çalışmaya dahil edildi. Otuz gün içinde gözlenen miyokard infarktüsü, baypas ile revaskülarizasyon gereksinimi ve mortalite sonlanım noktaları olarak belirlendi.
Bulgular: Stent kaybı insidansı %0.15’dır. Çalışmaya dahil edilen hastaların ortalama yaşı 59.87 ± 8.67 olup hastaların 12’si (%80) erkek idi. Üç hastada stent aynı yere implante edilirken, 4 hastada ise farklı bir stent ile ezilerek damara yapıştırıldı. Beş hastada küçük balon ile 3 hastada ise kement ile koronerden geri alınmıştır. Bir hastaya koroner arter baypas operasyonu yapıldı. Bir hasta hastanede ex oldu. Geriye kalan hastalarda 30 günde ölüm, miyokard infarktüsü ve baypas ile revaskülarizasyon gereksinimi gözlenmedi. Altı hastada Tip C, 7 hastada ise Tip B2 lezyon gözlendi. Hastaların 8 tanesinde stent kaybı sirkumfleks arterdeydi.
Sonuç: Koroner stent kaybı tip B2/C lezyonlarının yanında özellikle sol sirkumfleks arterde daha sık meydana gelmektedir. Girişimsel kardiyologlar stent kaybı durumunda sıyrılan stentin bulunduğu yere göre farklı tedavi yöntemleri olduğunu bilmeli ve güncel veriler ışığında stent kayıplarını başarılı bir şekilde tedavi edebilmelidir.
|
|---|