استخدام التلمیح في شعر هوشنك ابتهاج (سایه)
یکی از آرایههای پرکاربرد در شعر و نثر فارسی تلمیح است که شاعران و نویسندگان برای زیبایی و تأثیرگذاری کلام خود از آن استفاده میکنند. کمتر شاعری را در ادب فارسی میتوان یافت که از این آرایه در سخن خود بهره نگرفته باشد. هوشنگ ابتهاج در اشعار خود با استفاده از تلمیح، تحلیل شعری خود را وسعت داده و به م...
| Main Authors: | , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | Arabic |
| Published: |
University of Baghdad
2018-12-01
|
| Series: | مجلة الآداب |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://aladabj.uobaghdad.edu.iq/index.php/aladabjournal/article/view/285 |
| Summary: | یکی از آرایههای پرکاربرد در شعر و نثر فارسی تلمیح است که شاعران و نویسندگان برای زیبایی و تأثیرگذاری کلام خود از آن استفاده میکنند. کمتر شاعری را در ادب فارسی میتوان یافت که از این آرایه در سخن خود بهره نگرفته باشد. هوشنگ ابتهاج در اشعار خود با استفاده از تلمیح، تحلیل شعری خود را وسعت داده و به مناسبتهای گوناگون با آرایة تلمیح کلام خود را مزین کرده و آن را همچون زیوری بر پیکر شعر زیبای خود بسته است ، چنانچه دست به آفرینش معانی تازه زده است و با بهرهجوییِ هنرمندانهای از تمام امکانات فکری و زبانی و اشارات به تاریخ و اسطوره و استفاده از شخصیتهای حماسی به سرودههای خویش اصالتی ویژهای بخشیده است. پژوهش حاضر برآن است با بهرهگیری از روش تحلیل محتوا، انواع تلمیحات از خلال شعرهای هوشنگ ابتهاج در دو دیوان شعریاش به نامهای «تاسیان و سیاهمشق» استخراج گرداند و پس از آن بنا بر تنوع مضامین به پنج دسته تقسیم نموده و در معرض دید خواننده قرار دهد. |
|---|---|
| ISSN: | 1994-473X 2706-9931 |