| Summary: | W artykule podjęto próbę identyfikacji komponentów i określenia struktury procesu decyzyjnego w ochronie środowiska. Zwrócono uwagę na jego uwarunkowania i kontekst. Problemy związane z ochroną środowiska przedstawiono w perspektywie systemowej, akcentując ich praktyczny charakter. Praktyczne działania na rzecz ochrony środowiska wymagają podejmowania decyzji, które mogą być ujęte w ramy określonego schematu postępowania. Autor konstruuje takie schematy odnosząc się do systemu sterowania zaproponowanego przez Mariana Mazura oraz cyklu Deminga. Wskazuje na wytyczne i formy sprawnego działania, dzięki którym szeroko pojęty proces podejmowania decyzji staje się bardziej efektywny i skuteczny. Zwraca szczególną uwagę na etap optymalizacji, a w tym na wybór najbardziej efektywnego czy skutecznego działania. Wybór ten pociąga za sobą konieczność uwzględnienia pewnych obszarów odniesienia. Wśród nich, poza obszarem prakseologicznym, wskazany został obszar aksjologiczny.
|
|---|