O KOMUNIKATYWNOŚCI JĘZYKA PRAWNEGO
Niniejszy artykuł poświęcony został zaprezentowaniu prawa karnego jako celowego tworu językowego o określonych cechach. Omówienia takiego ujęcia Autor dokonuje poprzez odniesienie się do istoty prawa karnego. Następnie, odnotowując fakt, iż język jest środkiem komunikowania się określonych podmiotów...
Main Author: | |
---|---|
Format: | Article |
Language: | deu |
Published: |
Adam Mickiewicz University, Poznan
2013-04-01
|
Series: | Comparative Legilinguistics |
Subjects: | |
Online Access: | https://pressto.amu.edu.pl/index.php/cl/article/view/6343 |
_version_ | 1818013853683810304 |
---|---|
author | Robert ZAWŁOCKI |
author_facet | Robert ZAWŁOCKI |
author_sort | Robert ZAWŁOCKI |
collection | DOAJ |
description | Niniejszy artykuł poświęcony został zaprezentowaniu prawa karnego jako celowego tworu językowego o określonych cechach. Omówienia takiego ujęcia Autor dokonuje poprzez odniesienie się do istoty prawa karnego. Następnie, odnotowując fakt, iż język jest środkiem komunikowania się określonych podmiotów, przeprowadza rozważania w zakresie języka adresatów prawa karnego, języka twórców prawa karnego, a na końcu – języka interpretatorów prawa karnego.
Taka płaszczyzna oceny obecnie obowiązującego prawa karnego prowadzi do wniosku, że prawodawca w znacznym stopniu nie ustanawia norm prawnokarnych w sposób w pełni odpowiedzialny, tzn.: świadomy, racjonalny, prosty, zrozumiały i uzasadniony. Język prawa karnego musi zaś wykazywać określone cechy, aby był odpowiednim środkiem realizacji celów prawa karnego. Język prawa karnego pozbawiony tych cech nie tylko pozbawia prawo karne skuteczności, lecz dodatkowo wpływa dysfunkcjonalnie na stosunki społeczne, które ma chronić. Obywatelowi nie można bowiem zarzucić naruszenia obowiązku posłuchu dla normy prawa karnego, gdy obiektywnie norma ta do obywatela nie mogła dotrzeć z uwagi na istotną wadliwość jej nośnika.
W opinii Autora, we współczesnym rodzimym prawie karnym materialnym niemała część przepisów (norm) nie jest określona we właściwym języku prawnym i nie spełnia wymogu komunikatywności, co skłaniać winno do ich pilnego usunięcia lub korekt.
|
first_indexed | 2024-04-14T06:38:23Z |
format | Article |
id | doaj.art-65554524e2cb4861b0ec7952d73a20e9 |
institution | Directory Open Access Journal |
issn | 2080-5926 2391-4491 |
language | deu |
last_indexed | 2024-04-14T06:38:23Z |
publishDate | 2013-04-01 |
publisher | Adam Mickiewicz University, Poznan |
record_format | Article |
series | Comparative Legilinguistics |
spelling | doaj.art-65554524e2cb4861b0ec7952d73a20e92022-12-22T02:07:25ZdeuAdam Mickiewicz University, PoznanComparative Legilinguistics2080-59262391-44912013-04-011310.14746/cl.2013.13.05O KOMUNIKATYWNOŚCI JĘZYKA PRAWNEGORobert ZAWŁOCKI0Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet im. A. MickiewiczaNiniejszy artykuł poświęcony został zaprezentowaniu prawa karnego jako celowego tworu językowego o określonych cechach. Omówienia takiego ujęcia Autor dokonuje poprzez odniesienie się do istoty prawa karnego. Następnie, odnotowując fakt, iż język jest środkiem komunikowania się określonych podmiotów, przeprowadza rozważania w zakresie języka adresatów prawa karnego, języka twórców prawa karnego, a na końcu – języka interpretatorów prawa karnego. Taka płaszczyzna oceny obecnie obowiązującego prawa karnego prowadzi do wniosku, że prawodawca w znacznym stopniu nie ustanawia norm prawnokarnych w sposób w pełni odpowiedzialny, tzn.: świadomy, racjonalny, prosty, zrozumiały i uzasadniony. Język prawa karnego musi zaś wykazywać określone cechy, aby był odpowiednim środkiem realizacji celów prawa karnego. Język prawa karnego pozbawiony tych cech nie tylko pozbawia prawo karne skuteczności, lecz dodatkowo wpływa dysfunkcjonalnie na stosunki społeczne, które ma chronić. Obywatelowi nie można bowiem zarzucić naruszenia obowiązku posłuchu dla normy prawa karnego, gdy obiektywnie norma ta do obywatela nie mogła dotrzeć z uwagi na istotną wadliwość jej nośnika. W opinii Autora, we współczesnym rodzimym prawie karnym materialnym niemała część przepisów (norm) nie jest określona we właściwym języku prawnym i nie spełnia wymogu komunikatywności, co skłaniać winno do ich pilnego usunięcia lub korekt. https://pressto.amu.edu.pl/index.php/cl/article/view/6343język prawnycechy języka prawnegokomunikatywność |
spellingShingle | Robert ZAWŁOCKI O KOMUNIKATYWNOŚCI JĘZYKA PRAWNEGO Comparative Legilinguistics język prawny cechy języka prawnego komunikatywność |
title | O KOMUNIKATYWNOŚCI JĘZYKA PRAWNEGO |
title_full | O KOMUNIKATYWNOŚCI JĘZYKA PRAWNEGO |
title_fullStr | O KOMUNIKATYWNOŚCI JĘZYKA PRAWNEGO |
title_full_unstemmed | O KOMUNIKATYWNOŚCI JĘZYKA PRAWNEGO |
title_short | O KOMUNIKATYWNOŚCI JĘZYKA PRAWNEGO |
title_sort | o komunikatywnosci jezyka prawnego |
topic | język prawny cechy języka prawnego komunikatywność |
url | https://pressto.amu.edu.pl/index.php/cl/article/view/6343 |
work_keys_str_mv | AT robertzawłocki okomunikatywnoscijezykaprawnego |