W otulinie zapachów. Próba ujęcia zapachu i zmysłu węchu z perspektywy estetyki krajobrazu

Węch to jeden z najbardziej niedowartościowanych zmysłów określających naszą relację ze światem zewnętrznym. Jako zmysł „kontaktowy” potwierdza on materialność i realność świata; jako zmysł praktyczny daje nam podstawową orientację w rzeczywistości. Odgrywa kluczową rolę w ocenie otoczenia i sposobi...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Beata Frydryczak
Format: Article
Language:deu
Published: Institute of Philosophy of the Jagiellonian University 2017-06-01
Series:The Polish Journal of Aesthetics
Subjects:
Online Access:https://pjaesthetics.uj.edu.pl/documents/138618288/138824179/eik_45_6.pdf/75ba341c-b4b6-4928-b50a-eaa57ba9ab00
Description
Summary:Węch to jeden z najbardziej niedowartościowanych zmysłów określających naszą relację ze światem zewnętrznym. Jako zmysł „kontaktowy” potwierdza on materialność i realność świata; jako zmysł praktyczny daje nam podstawową orientację w rzeczywistości. Odgrywa kluczową rolę w ocenie otoczenia i sposobie sytuowania się w nim, zwłaszcza gdy nastawiamy się na jego wielozmysłowe doświadczenie. Wszystko, co nas otacza, wydziela zapach, który postrzegamy jako przyjemny lub przykry, budzący miłe skojarzenia lub odrazę. Reagujemy nań bodźcowo, poddając się sile pierwszego wrażenia. Jego ważność kulturową potwierdza dwuetapowy proces dezodoryzacji, czyli eliminacji przykrych zapachów z przestrzeni publicznej i prywatnej, oraz aromatyzacji, wprowadzającej sztucznie wytworzone zapachy przyjemne. Zapachy otaczają nas i wpływają na naszą ocenę otoczenia. W tym sensie mają swój udział w tożsamości miejsca. Skojarzenie ulotności zapachu z atmosferycznością miejsca wskazuje, że powinien on być ujmo-wany jako ważny element atmosfery w rozumieniu Gernota Böhmego.
ISSN:2544-8242
2544-8242