| Summary: | Amaç: Yaşa bağlı makula dejenerasyonlu olgularda intravitreal ranibizumab tedavisinin lezyon çapı ve görme fonksiyonları üzerine etkinliğini araştırmak. Materyal Metod: Yaşa bağlı makula dejenerasyonlu tanısı alan 59 hastanın 71 gözü geriye dönük olarak incelendi. Olgulara ait düzeltilmiş en iyi görme keskinlikleri, biyomikroskopik muayene, göz içi basınç ölçümü ve fundus muayene bulguları kaydedildi. İntravitreal ranibizumab tedavisinin etkinliğini değerlendirmek için tedavi öncesi ve sonrasında fundus floresein anjiyografi bulgularına göre koroid neovasküler membranın en geniş lezyon çapı ve düzeltilmiş en iyi görme keskinliği istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Bulgular: Olgular ortalama 14±5 ay takip edildi. Tedavi öncesi ve sonrası düzeltilmiş en iyi görme keskinlikleri Snellen eşeline göre sırasıyla 0,13±0.09 ve 0,22±0,16 bulundu. İntravitreal ranibizumab sonrası düzeltilmiş en iyi görme keskinlikleri artışında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı. En geniş lezyon çapı tedavi öncesi ve sonrası sırasıyla 4040±117 μm ve 3620±128 μm bulundu. Tedavi sonrası lezyon çapında azalmanın istatistiksel olarak anlamlı olduğu görüldü. Sonuç: Çalışmamızda yaş tip yaşa bağlı makula dejenerasyonlu olgularda intravitreal ranibizumab tedavisi ile düzeltilmiş en iyi görme keskinliğinde artış ve lezyon çapında azalma sağlandığı gözlemlenmiştir. Anatomik ve görme keskinliği açısından net bir başarı sağlandığını düşünülmektedir.
|
|---|