| Summary: | W artykule podjęto problematykę aktywizowania uczniów w procesie dydaktyczno- wychowawczym. Skupiono się na takich zabiegach edukacyjnych, które uwzględniają humanistyczne podejście wobec ucznia oparte na współpracy i dialogu, stosowaniu problemowych metod kształcenia oraz zróżnicowanych form pracy. Nowe wymagania i oczekiwania stawiane przed nauczycielem określają go jako jednostkę twórczą, kreatywną, otwartą na zmiany, posiadającą zdolności i umiejętności współpracy, komunikacji oraz gotowość do uczenia się od innych oraz uczenia innych. Biorąc pod uwagę dotychczasowe badania oraz doświadczenia z praktyki edukacyjnej w polskiej szkole, zauważyć można, iż przeważa podający, frontalny model kształcenia, w którym dominującą rolę odgrywa nauczyciel. Zatem istnieje konieczność zwrócenia szczególnej uwagi na kształtowanie takich kompetencji i umiejętności wśród przyszłych nauczycieli, które pozwolą im na inspirowanie zmian w procesie dydaktyczno-wychowawczym, twórczych rozwiązań do praktyki edukacyjnej oraz działania pełne inwencji.
|
|---|