چالش دولت مدرن رضا شاه با ایلات و عشایر؛ مانع توسعه‌یافتگیِ سیاسی

<em>مشارکت سیاسیِ مبتنی بر وفاداری ملیِ گروه­های قومی و مذهبی موجود در یک کشور، از ارکان اصلی توسعة سیاسی محسوب می­شود. در ایران دوره رضا شاه، اگرچه زمینه­ی رشد مدرنیته و تحکیم مفاهیم اساسیِ آن فراهم شد اما در عمل توسعه‌یافتگیِ سیاسی به معنای مشارکت‌پذیری کلیه اقوام و ایلات و گروه</em>&l...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: خدابخش قربانپور, علی اکبر جعفری, فریدون الهیاری
Format: Article
Language:fas
Published: Alzahra University 2019-02-01
Series:تاریخ اسلام و ایران
Subjects:
Online Access:http://hii.alzahra.ac.ir/article_3886_65b05729143db227d6b00ed5b938cb68.pdf
Description
Summary:<em>مشارکت سیاسیِ مبتنی بر وفاداری ملیِ گروه­های قومی و مذهبی موجود در یک کشور، از ارکان اصلی توسعة سیاسی محسوب می­شود. در ایران دوره رضا شاه، اگرچه زمینه­ی رشد مدرنیته و تحکیم مفاهیم اساسیِ آن فراهم شد اما در عمل توسعه‌یافتگیِ سیاسی به معنای مشارکت‌پذیری کلیه اقوام و ایلات و گروه</em><em>­</em><em>های موجود در این سرزمین صورت نگرفت. مهم‌ترین علّت این امر، چالش این دولت با ایلات و عشایر بود. به علت اهمیت موضوع، این پژوهش با هدف بررسی وتحلیل مناسبات پُرچالش دولت رضا شاه با ایلات و عشایر به عنوان مانع مهم توسعه‌یافتگی سیاسی، قصد آن دارد تا به این سؤال پاسخ گوید که «چالش دولت مدرن رضا شاه با ایلات و عشایر، چرا مانع توسعه‌یافتگی سیاسی شد؟» برای پاسخ به سؤال پژوهش، این فرضیه در نظر گرفته شده که «اعمال سیاست­های خشونت­بار علیه ایلات و عشایر، در دولت رضا شاه موجب تحکیم احساسات قومیتی شد، لذا توسعه‌یافتگی سیاسی تحقق نیافت.» پژوهش به شیوه توصیفی ـ تحلیلی به این موضوع می­پردازد. یافته­ها نشان می­دهد استفاده از شیوه سرکوب، اجبار و کنترل شدید برای مهار ایلات و عشایر به منظور تحقق مدرنیسم و تجدّد مورد نظر در دوره رضاشاه، مانع اصلی توسعه‌یافتگی سیاسی بود.</em>
ISSN:2008-885X
2538-3493