تأثیر کاهش فعالیت بدنی بر بیان ژن‌های مورف-1 و آتروژین-1 متعاقب تمرینات ورزشی مختلف

اهداف امروزه شناخت سازوکار­های درگیر در آتروفی عضلانی به توسعه روش‌­های درمانی جدید در مورد آن کمک خواهد کرد. عضله اسکلتی در شرایط آتروفی به­‌وسیله مسیرهای بیوشیمیایی و رونویسی به بیان دسته‌­ای از ژن­‌های مرتبط با آتروفی عضلانی منجر می­‌شود.‌ در پژوهش حاضر، اثر کاهش فعالیت بدنی پس از 6 هفته تمرین مق...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: مهدی مداحی, رضا قراخانلو, عبدارضا کاظمی, محمدعلی اذربایجانی
Format: Article
Language:fas
Published: Shahid Beheshti University of Medical Sciences 2022-05-01
Series:Ṭibb-i Tavānbakhshī
Subjects:
Online Access:http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1101261_d7d52cc29e01d5b1f0f1d627acd4057d.pdf
Description
Summary:اهداف امروزه شناخت سازوکار­های درگیر در آتروفی عضلانی به توسعه روش‌­های درمانی جدید در مورد آن کمک خواهد کرد. عضله اسکلتی در شرایط آتروفی به­‌وسیله مسیرهای بیوشیمیایی و رونویسی به بیان دسته‌­ای از ژن­‌های مرتبط با آتروفی عضلانی منجر می­‌شود.‌ در پژوهش حاضر، اثر کاهش فعالیت بدنی پس از 6 هفته تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی بر بیان ژن­‌های مورف-1 و آتروژین-1 بررسی شد.مواد و روش‌ها در این تحقیق، 30 سر موش نر صحرایی به‌طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: 1. گروه کنترل/کاهش فعالیت بدنی (n=7)، 2. گروه تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی (n=7)، 3، گروه تمرین استقامتی/کاهش فعالیت بدنی (n=8) و 4. گروه تمرین مقاومتی/کاهش فعالیت بدنی (n=8). گروه­‌های تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی، تمرین استقامتی/کاهش فعالیت بدنی و تمرین مقاومتی/کاهش فعالیت بدنی 6 هفته در برنامه تمرینی مخصوص خود شرکت کردند. شدت تمرین استقامتی بین 60 تا 70 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه بود. تمرین مقاومتی به‌صورت صعود همراه با وزنه از نردبان 1 متری انجام ­شد. تمرین ترکیبی نیز تلفیقی از تمرین مقاومتی و استقامتی بود. پس از این مدت، پروتکل کاهش فعالیت بدنی 4 هفته اجرا شد. در پایان، عضله نعلی استخراج و میزان سطوح بیان ژن­‌های موردنظر با تکنیک ریل تایم- پی سی آر سنجیده شد.یافته‌ها یافته­‌ها نشان داد میزان بیان ژن مورف-1 در گروه تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی و گروه تمرین مقاومتی/کاهش فعالیت بدنی نسبت به گروه کنترل/کاهش فعالیت بدنی به‌طور معنا­داری کمتر است (P<0/05). از‌سوی‌دیگر، در مورد ژن آتروژین-1‌ ،تنها گروه تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی نسب به گروه کنترل/کاهش فعالیت بدنی کاهش معنا­داری دارد (P<0/05).نتیجه‌گیری به‌­نظر می‌رسد موش­‌هایی که در برنامه تمرینی آن­‌ها تمرین مقاومتی بود، نسبت به گروهی که تنها تمرین استقامتی انجام دادند در برابر آتروفی ناشی از کاهش فعالیت بدنی مقاوم­‌تر هستند.
ISSN:2251-8401
2252-0414