Antropologia, ludobójstwo i obrazowanie
Wydaje się, że antropologia długo dojrzewała do podjęcia tematu ludobójstwa albo – patrząc na to z drugiej strony – długo ten temat omijała. Przemiany, jakie zaszły w tej dziedzinie w drugiej połowie XX w. i później, wraz z coraz bardziej znaczącym oddziaływaniem antropologii zaangażowanej, zmienił...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2016-06-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2243 |
| Summary: | Wydaje się, że antropologia długo dojrzewała do podjęcia tematu ludobójstwa albo – patrząc na to z drugiej strony – długo ten temat omijała. Przemiany, jakie zaszły w tej dziedzinie w drugiej połowie XX w. i później, wraz z coraz bardziej znaczącym oddziaływaniem antropologii zaangażowanej, zmieniły tę sytuację. André Singer, antropolog i filmowiec, był w ostatnich latach w różnym charakterze zaangażowany w produkcję trzech filmów – Scena zbrodni (reż. Joshua Oppenheimer, 2012), Scena ciszy (reż. Joshua Oppenheimer, 2014) i Ciemności skryją ziemię (reż. André Singer, 2014) – które wykorzystały ruchome obrazy do sportretowania ludobójstw dokonanych w całkiem odmiennych okolicznościach w Europie i Indonezji. W niniejszym tekście, na podstawie materiału zgromadzonego do wspomnianych filmów, Singer zastanawia się, czy paradygmat antropologiczny przyczynia się bądź czy mógłby się przyczynić do lepszego zrozumienia tych fenomenów.
|
|---|---|
| ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |