خط مشی توسعه پارکهای علمی در مناطق دارای نوآوری کمتر از حد انتظار
امروزه ایجاد پارکهای علمی یکی از استراتژیهای اساسی توسعة کسبوکار منطقهای و ایجاد نواحی نوآور به شمار می‌رود. برای توسعة پارکهای علمی، اغلب از نظریههای مربوط به نواحی نوآور استفاده میشود و توانمندی‌ها و ضعف‌های ناحیه کمتر به‌حساب می‌آید. از آنجا که پارکهای علمی بخشی از زنجیرة نظام نوآوری ملی...
| Main Authors: | , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
National Research Institute for Science Policy (NRISP)
2008-09-01
|
| Series: | سیاست علم و فناوری |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://jstp.nrisp.ac.ir/article_12756_e471bb6096bb39d0f3a14ddafb366980.pdf |
| Summary: | امروزه ایجاد پارکهای علمی یکی از استراتژیهای اساسی توسعة کسبوکار منطقهای و ایجاد نواحی نوآور به شمار می‌رود. برای توسعة پارکهای علمی، اغلب از نظریههای مربوط به نواحی نوآور استفاده میشود و توانمندی‌ها و ضعف‌های ناحیه کمتر به‌حساب می‌آید. از آنجا که پارکهای علمی بخشی از زنجیرة نظام نوآوری ملی/ منطقهای هستند، میتوان ادعا کرد که خطمشیهای توسعة پارکها باید با خطمشی توسعة نوآوری ناحیة میزبان آنها همخوان باشد. در این مقاله فرض بر آن است که خطمشیهای نوآوری در مناطق دارای نوآوری کمتر از حد انتظار، میتوانند رهنمود مناسبی برای توسعه پارکهای علمی ایران بهدست دهند. این مقاله، با مرور آثار و متون پژوهشی این دوره، موانع نوآوری در مناطق مختلف و خطمشیهای ارتقای نوآوری در نواحی کمتر نوآور را با هدف تعمیم آنها به توسعة پارکهای علمی بررسی میکند. سپس با توجه به داده‌های مرتبط با نوآوری، استانهای ایران را به سه گروه ناحیة شهری گسسته (شامل دو استان)، ناحیة صنعتی قفل‌شده (شامل هشت استان) و ناحیة جانبی (شامل 18 استان) دستهبندی میکند و خطمشیهای مناسبی برای توسعة پارکهای علمی در این مناطق پیشنهاد می‌دهد |
|---|---|
| ISSN: | 2008-0840 2783-4476 |