| Summary: | Jednym z charakterystycznych elementów wystroju Kopalni Soli w Wieliczce są rzeźby wykonane w soli.
Fenomen występowania praktyk rzeźbienia w soli wśród wielickich górników przyczynił się do próby opisania tego zjawiska. Problemem badawczym niniejszej pracy jest rozstrzygnięcie kwestii, czy rzeźbienie w soli można uznać za element dziedzictwa górniczego Wieliczki, czy – ogólnie – wpisuje się w kategorie określone dla obszaru dziedzictwa, rozumianego jako proces, w którym elementy przeszłości są świadomie przekształcane na użytek współczesny i przejawiać mogą się na różne sposoby. Przeobrażenia, jakie zaszły w mieście oraz kopalni, zwłaszcza znaczne zmniejszenie sfery górniczej na rzecz turystyki, przyczyniły się do przekształceń w obszarze kulturowym, w tym ewoluowania praktyk górniczych. W tekście zostanie przeprowadzona analiza tego zagadnienia w oparciu o literaturę oraz materiały empiryczne zebrane podczas badań w terenie.
|
|---|