| Summary: | Głównym celem poniższego tekstu jest pokazanie, że w pewnym wymiarze działalność i aktywność kibiców noszą znamiona performansu. Uwagę skupiono na „hardcorowych” kibicach piłkarskich (odłam „ultras”, odpowiedzialni za meczowe choreografie) w Polsce. Performanse kibicowskie nie są tylko przedstawieniami estetycznymi, ale stanowią także zróżnicowane pod względem formy reprezentacje treści kulturowych. Prezen-towanie umiejętności czysto technicznych (przygotowanie opraw meczowych itp.) przenika się z kulturowym „tłem”. W przypadku kibiców konstytuują je przede wszystkim opozycje, antypatie, chronologie i analogie. Bardzo ważną rolę w przedstawieniach kibicowskich odgrywa szeroko rozumiana tradycja (historia klubu, ale i historia regionu czy Polski). Analiza performansów umieszczona jest w szerszym kontekście przemian współczesnej piłki nożnej, jej komercjalizacji. „Tradycyjni” fani ustępują nowej grupie kibiców-konsumentów, a dla tych pierwszych kreowanie publicznych pokazów staje się jednym z ostatnich bastionów prezentowania treści własnej kultury i grupowej tożsamości.
|
|---|