POEZJA JAKO ZAKLINANIE ISTNIENIA — ŹRÓDŁA I ROLA POEZJI W METAPOETYCKICH ROZWAŻANIACH JULII HARTWIG

Artykuł został poświęcony metapoetyckim rozważaniom Julii Hartwig na temat źródeł i roli poezji. Jak wielu współczesnych poetów, Julia Hartwig nie upatruje zadań poezji w tylko i wyłącznie odzwierciedlaniu rzeczywistości (w sensie opisywania widzialnego świata), ale uważa, że poezja powinna sięgać „...

Ամբողջական նկարագրություն

Մատենագիտական մանրամասներ
Հիմնական հեղինակ: Monika Zmudzka-Brodnicka
Ձևաչափ: Հոդված
Լեզու:deu
Հրապարակվել է: Borys Grinchenko Kyiv Metropolitan University 2016-03-01
Շարք:Lìteraturnij Proces: Metodologìâ, Ìmena, Tendencìï
Խորագրեր:
Առցանց հասանելիություն:https://litp.kubg.edu.ua/index.php/journal/article/view/202
Նկարագրություն
Ամփոփում:Artykuł został poświęcony metapoetyckim rozważaniom Julii Hartwig na temat źródeł i roli poezji. Jak wielu współczesnych poetów, Julia Hartwig nie upatruje zadań poezji w tylko i wyłącznie odzwierciedlaniu rzeczywistości (w sensie opisywania widzialnego świata), ale uważa, że poezja powinna sięgać „głębiej”, do niewidzialnej i niewyrażalnej sfery bytu, objawiającej się niekiedy w momentalnych przebłyskach podczas uważnego patrzenia; podczas  — jak to ujmuje poetka  — „zobaczenia”. Źródłem poezji Julii Hartwig jest więc epifania rzeczywistości, ale rzeczywistości nie ograniczonej do tego, co widzialne, lecz złożonej z dwóch równoprawnych sfer — widzialnej i niewidzialnej. To z kolei stanowi nie lada wyzwanie dla interpretatorów tej poezji, bowiem epifania funkcjonuje niejako poza językiem, opierając się wszelkim próbom uchwycenia i opisania w języku dyskursywnym.
ISSN:2311-2433
2412-2475