تأثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی متوسط بر مولکول چسبان بین سلولی-1، پروتئین واکنشی C و شاخص‌های قلبی- متابولیکی مردان میان‌سال
<strong>زمینه و هدف</strong>: مولکول چسبان بین‌سلولی-1 (ICAM-1) نسبت به شاخص‌های التهابی مانند پروتئین واکنشی C (CRP)، در پیش‌بینی بیماری قلبی- عروقی دقت بیشتری دارد، ولی تأثیر انواع تمرینات ورزشی بر این شاخص و وضعیت التهابی و متابولیکی بیماران سندرم‌متابولیک، به خوبی شناخته نشده است؛ از...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
University of Birjand
2018-12-01
|
| Series: | مطالعات کاربردی علوم زیستی در ورزش |
| Subjects: | |
| Online Access: | http://jpsbs.birjand.ac.ir/article_1007_119b1228d0374f30b9ef5206a7c38cc8.pdf |
| Summary: | <strong>زمینه و هدف</strong>: مولکول چسبان بین‌سلولی-1 (ICAM-1) نسبت به شاخص‌های التهابی مانند پروتئین واکنشی C (CRP)، در پیش‌بینی بیماری قلبی- عروقی دقت بیشتری دارد، ولی تأثیر انواع تمرینات ورزشی بر این شاخص و وضعیت التهابی و متابولیکی بیماران سندرم‌متابولیک، به خوبی شناخته نشده است؛ از این رو تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی متوسط بر ICAM-1، CRP و شاخص‌های قلبی- متابولیکی مردان میان‌سال به اجرا درآمد. <strong>روش‌تحقیق</strong>: سی و چهار مرد دارای سندرم متابولیک به طور تصادفی سه گروه تمرین تناوبی شدید (12=n)، تمرین تداومی متوسط (12=n) و گروه کنترل (10=n) تقسیم شدند و در حالت پایه و پس از انجام 8 هفته (سه جلسه دویدن در هفته) تمرین تداومی و تناوبی (به ترتیب با شدت 70-60 و 75-50 حداکثر ضربان قلب ذخیره)، خونگیری در حالت ناشتا به عمل آمد. گلوکز و چربی خون به روش آنزیمی (با کیت‌های شرکت پارس آزمون) و CRP و ICAM-1 سرم به روش الایزا (با کیت‌های شرکت کوزابیو) اندازه‌گیری شدند. از آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون t همبسته برای تحلیل داده ها در سطح اطمینان آماری 95 درصد استفاده شد. <strong>یافته‌ها: </strong>هر دو نوع تمرین تداومی و تداومی به‌ترتیب باعث کاهش معنی‌دار ICAM-1 (001/0=p، 04/0=p)، CRP (001/0=p، 02/0=p)، تری‌گلیسرید (001/0=p، 001/0=p)، قندخون‌ناشتا (001/0=p، 001/0=p)، فشار متوسط سرخرگی (008/0=p، 02/0=p)، دور کمر (001/0=p، 04/0=p)، وخامت کلی سندرم متابولیک (001/0=p، 001/0=p) و مقاومت انسولینی (007/0=p، 03/0=p) و افزایش HDL خون (001/0=p، 01/0=p)، شدند. فقط در مورد HDL (005/0=p)، دور‌کمر (001/0=p) و امتیاز z سندرم متابولیک (001/0=p)، تمرین تداومی اثرگذاری بیشتری داشت. <strong>نتیجه</strong><strong></strong><strong>گیری:</strong> با وجود یکسان بودن اثرگذاری هر دو نوع تمرین بر CRP و ICAM-1 سرمی، تمرین تداومی بر دور کمر، HDL و وخامت سندرم متابولیک بیماران تاثیر بیشتری داشت که مناسب بودن بیشتر این نوع تمرینات برای کمک به این گروه را پیشنهاد می‌کند. |
|---|---|
| ISSN: | 2383-0182 2538-4694 |