تأثیر سیاست تقسیم سود بر اجزای ریسک نقدشوندگی مبتنی بر تجزیه کوواریانس‌ها

هدف: مهم‌ترین هدف مالی بنگاه‌های خصوصی، حداکثرسازی ثروت صاحبان سهام است. از طرفی، سیاست‌های مالی شرکتی، به‌عنوان ابزاری برای حداکثرسازی ثروت سهام‏داران استفاده می‌شود. سیاست سود تقسیمی، یکی از سیاست‌های مالی است که در اختیار مدیران قرارد و در مدیریت بازار سرمایه شرکت، نقشی جدی بازی می‌کند. بررسی ارت...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: حمیدرضا موذنی, سعید فتحی
Format: Article
Language:fas
Published: University of Tehran 2023-09-01
Series:تحقیقات مالی
Subjects:
Online Access:https://jfr.ut.ac.ir/article_94419_03f89edf4cc095d4529064b558ee0462.pdf
_version_ 1797405053648109568
author حمیدرضا موذنی
سعید فتحی
author_facet حمیدرضا موذنی
سعید فتحی
author_sort حمیدرضا موذنی
collection DOAJ
description هدف: مهم‌ترین هدف مالی بنگاه‌های خصوصی، حداکثرسازی ثروت صاحبان سهام است. از طرفی، سیاست‌های مالی شرکتی، به‌عنوان ابزاری برای حداکثرسازی ثروت سهام‏داران استفاده می‌شود. سیاست سود تقسیمی، یکی از سیاست‌های مالی است که در اختیار مدیران قرارد و در مدیریت بازار سرمایه شرکت، نقشی جدی بازی می‌کند. بررسی ارتباط سود تقسیمی، به‌عنوان سیاست مالی شرکتی و اجزای ریسک سیستماتیک نقدشوندگی برای کشف مسیر تأثیرگذاری آن بر این ریسک، هدف اصلی پژوهش حاضر است. در این رابطه، ریسک‌های مختلف نقدشوندگی، بر اساس مدل با تجزیه کواریانس محاسبه شده و پس از آن، تأثیر تقسیم سود بر آن بررسی شده است. روش: در این پژوهش معیار آمیهود، به‌عنوان معیار نقدشوندگی و مدل قیمت‌گذاری دارایی سرمایه‌ای تعدیل‌شده با نقدشوندگی، برای تفکیک اجزای ریسک نقدشوندگی، یعنی کوواریانس عدم نقدشوندگی سهام و عدم نقدشوندگی بازار، کوواریانس بازده سهام و عدم نقدشوندگی بازار و کوواریانس عدم نقدشوندگی سهام و بازده بازار استفاده شده است. به‌کمک آزمون میانگین دو جامعه، بررسی شده است که آیا نقدشوندگی آمیهود و هر یک از ریسک‌های آن در شرکت‌های با سود تقسیمی بالا، از شرکت‌های با سود تقسیمی پایین کمتر است یا خیر. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که مطابق انتظار نظری، افزایش تقسیم سود روی کوواریانس بازده سهام و عدم نقدشوندگی بازار و کوواریانس عدم نقدشوندگی سهام و بازده بازار، ارتباط مستقیم و معناداری دارد؛ اما بر خلاف انتظارات نظری، کوواریانس‌های عدم نقدشوندگی سهام و عدم نقدشوندگی بازار را افزایش می‌دهد. این یافته بدین معناست که سرمایه‌گذاران برای شرکت‌های با سود تقسیمی بالا، خطر نقدشوندگی را کمتر ادراک می‌کنند یا به آن واکنش کمتری نشان می‌دهند و همچنان حاضرند سهام را با نرخ تنزیل کمتری خریداری کنند؛ اما شرکت‌هایی که سود تقسیمی کمتری دارند، بیشتر در معرض این نوع از ریسک قرار می‌گیرند و از این مسیر تقسیم سود کم باعث افزایش نرخ تنزیل و در نتیجه کاهش ارزش سهام می‌شود. نتیجه‌گیری: افزایش سود تقسیمی می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای مدیریت ریسک نقدشوندگی سهام استفاده شود؛ اما مسیر تأثیرگذاری آن با توجه به شرایط بازار و سهام، از لحاظ بازده و نقدشوندگی باید در کانون توجه قرار گیرد؛ یعنی شرکت‌ها در شرایط نقدشوندگی پایین یا رکود بازار، با تقسیم سود بیشتر، می‌توانند به‌ترتیب بازده سهام و نقدشوندگی سهام را افزایش دهند؛ اما نمی‌توانند در شرایط نقدشوندگی پایین بازار با این سیاست نقدشوندگی سهام را افزایش دهند. به بیان دیگر، زمانی که بازار از نظر نقدشوندگی وضعیت مطلوبی ندارد، تقسیم سود باعث افزایش تقاضا برای سهام و در نتیجه سهولت نقد کردن آن نمی‌شود. پس مدیران در این موقعیت نمی‌توانند تقسیم سود را ابزار مدیریت بازار قرار دهند؛ اما در سایر معیارها این رابطه برقرار است و مدیران می‌توانند از تقسیم سود برای افزایش بازده سهم در بازار رکودی و نقدناشونده یا افزایش نقدشوندگی سهم در بازار رکودی استفاده کنند.
first_indexed 2024-03-09T03:04:06Z
format Article
id doaj.art-879aa08ccd2040df9ee0f34069fbac68
institution Directory Open Access Journal
issn 1024-8153
2423-5377
language fas
last_indexed 2024-03-09T03:04:06Z
publishDate 2023-09-01
publisher University of Tehran
record_format Article
series تحقیقات مالی
spelling doaj.art-879aa08ccd2040df9ee0f34069fbac682023-12-04T09:15:49ZfasUniversity of Tehranتحقیقات مالی1024-81532423-53772023-09-0125341043210.22059/frj.2023.348773.100739294419تأثیر سیاست تقسیم سود بر اجزای ریسک نقدشوندگی مبتنی بر تجزیه کوواریانس‌هاحمیدرضا موذنی0سعید فتحی1گروه مدیریت، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.گروه مدیریت، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایرانهدف: مهم‌ترین هدف مالی بنگاه‌های خصوصی، حداکثرسازی ثروت صاحبان سهام است. از طرفی، سیاست‌های مالی شرکتی، به‌عنوان ابزاری برای حداکثرسازی ثروت سهام‏داران استفاده می‌شود. سیاست سود تقسیمی، یکی از سیاست‌های مالی است که در اختیار مدیران قرارد و در مدیریت بازار سرمایه شرکت، نقشی جدی بازی می‌کند. بررسی ارتباط سود تقسیمی، به‌عنوان سیاست مالی شرکتی و اجزای ریسک سیستماتیک نقدشوندگی برای کشف مسیر تأثیرگذاری آن بر این ریسک، هدف اصلی پژوهش حاضر است. در این رابطه، ریسک‌های مختلف نقدشوندگی، بر اساس مدل با تجزیه کواریانس محاسبه شده و پس از آن، تأثیر تقسیم سود بر آن بررسی شده است. روش: در این پژوهش معیار آمیهود، به‌عنوان معیار نقدشوندگی و مدل قیمت‌گذاری دارایی سرمایه‌ای تعدیل‌شده با نقدشوندگی، برای تفکیک اجزای ریسک نقدشوندگی، یعنی کوواریانس عدم نقدشوندگی سهام و عدم نقدشوندگی بازار، کوواریانس بازده سهام و عدم نقدشوندگی بازار و کوواریانس عدم نقدشوندگی سهام و بازده بازار استفاده شده است. به‌کمک آزمون میانگین دو جامعه، بررسی شده است که آیا نقدشوندگی آمیهود و هر یک از ریسک‌های آن در شرکت‌های با سود تقسیمی بالا، از شرکت‌های با سود تقسیمی پایین کمتر است یا خیر. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که مطابق انتظار نظری، افزایش تقسیم سود روی کوواریانس بازده سهام و عدم نقدشوندگی بازار و کوواریانس عدم نقدشوندگی سهام و بازده بازار، ارتباط مستقیم و معناداری دارد؛ اما بر خلاف انتظارات نظری، کوواریانس‌های عدم نقدشوندگی سهام و عدم نقدشوندگی بازار را افزایش می‌دهد. این یافته بدین معناست که سرمایه‌گذاران برای شرکت‌های با سود تقسیمی بالا، خطر نقدشوندگی را کمتر ادراک می‌کنند یا به آن واکنش کمتری نشان می‌دهند و همچنان حاضرند سهام را با نرخ تنزیل کمتری خریداری کنند؛ اما شرکت‌هایی که سود تقسیمی کمتری دارند، بیشتر در معرض این نوع از ریسک قرار می‌گیرند و از این مسیر تقسیم سود کم باعث افزایش نرخ تنزیل و در نتیجه کاهش ارزش سهام می‌شود. نتیجه‌گیری: افزایش سود تقسیمی می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای مدیریت ریسک نقدشوندگی سهام استفاده شود؛ اما مسیر تأثیرگذاری آن با توجه به شرایط بازار و سهام، از لحاظ بازده و نقدشوندگی باید در کانون توجه قرار گیرد؛ یعنی شرکت‌ها در شرایط نقدشوندگی پایین یا رکود بازار، با تقسیم سود بیشتر، می‌توانند به‌ترتیب بازده سهام و نقدشوندگی سهام را افزایش دهند؛ اما نمی‌توانند در شرایط نقدشوندگی پایین بازار با این سیاست نقدشوندگی سهام را افزایش دهند. به بیان دیگر، زمانی که بازار از نظر نقدشوندگی وضعیت مطلوبی ندارد، تقسیم سود باعث افزایش تقاضا برای سهام و در نتیجه سهولت نقد کردن آن نمی‌شود. پس مدیران در این موقعیت نمی‌توانند تقسیم سود را ابزار مدیریت بازار قرار دهند؛ اما در سایر معیارها این رابطه برقرار است و مدیران می‌توانند از تقسیم سود برای افزایش بازده سهم در بازار رکودی و نقدناشونده یا افزایش نقدشوندگی سهم در بازار رکودی استفاده کنند.https://jfr.ut.ac.ir/article_94419_03f89edf4cc095d4529064b558ee0462.pdfسیاست تقسیم سودریسک نقدشوندگیمدل قیمت‌گذاری دارایی سرمایه‌ای تعدیل‌شده با نقدشوندگی
spellingShingle حمیدرضا موذنی
سعید فتحی
تأثیر سیاست تقسیم سود بر اجزای ریسک نقدشوندگی مبتنی بر تجزیه کوواریانس‌ها
تحقیقات مالی
سیاست تقسیم سود
ریسک نقدشوندگی
مدل قیمت‌گذاری دارایی سرمایه‌ای تعدیل‌شده با نقدشوندگی
title تأثیر سیاست تقسیم سود بر اجزای ریسک نقدشوندگی مبتنی بر تجزیه کوواریانس‌ها
title_full تأثیر سیاست تقسیم سود بر اجزای ریسک نقدشوندگی مبتنی بر تجزیه کوواریانس‌ها
title_fullStr تأثیر سیاست تقسیم سود بر اجزای ریسک نقدشوندگی مبتنی بر تجزیه کوواریانس‌ها
title_full_unstemmed تأثیر سیاست تقسیم سود بر اجزای ریسک نقدشوندگی مبتنی بر تجزیه کوواریانس‌ها
title_short تأثیر سیاست تقسیم سود بر اجزای ریسک نقدشوندگی مبتنی بر تجزیه کوواریانس‌ها
title_sort تأثیر سیاست تقسیم سود بر اجزای ریسک نقدشوندگی مبتنی بر تجزیه کوواریانس‌ها
topic سیاست تقسیم سود
ریسک نقدشوندگی
مدل قیمت‌گذاری دارایی سرمایه‌ای تعدیل‌شده با نقدشوندگی
url https://jfr.ut.ac.ir/article_94419_03f89edf4cc095d4529064b558ee0462.pdf
work_keys_str_mv AT ḥmydrḍạmwdẖny tạtẖyrsyạsttqsymswdbrạjzạyrysḵnqdsẖwndgymbtnybrtjzyhḵwwạryạnshạ
AT sʿydftḥy tạtẖyrsyạsttqsymswdbrạjzạyrysḵnqdsẖwndgymbtnybrtjzyhḵwwạryạnshạ