| Summary: | Autor przedstawia spostrzeżenia i informacje zebrane podczas wizyty studyjnej w Japonii w lutym 2016 r. Przedstawiona została Ustawa z 30 maja 1950 r. o ochronie dóbr kulturalnych , a także formalne kategorie pomników. W ośmiu studiach przypadku omówiono waloryzację zabytków w oparciu o interpretację kontekstualną oraz jej znaczenie społeczne i narodowe. Opisano pozaeuropejski system datowania, w którym oś czasu jest podzielona nie na wieki, ale na okresy historyczne o różnej rocznej długości, zgodnie z panowaniem cesarza. Szczególną uwagę zwraca się na wpis japońskiego obiektu na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2015 r., ponieważ reprezentuje on zasoby dziedzictwa przemysłowego z Restauracji Meiji jako przedpole nowoczesności. W ramach wniosków autor apeluje o lepszą edukację konserwatorów, którzy powinni być zaznajomieni z humanistycznym wymiarem swojego zawodu, wyrażonym nie tylko przez badania przedmiotów namacalnych, ale także osób związanych z miejscem chronionym.
|
|---|