| Summary: | Tuğrul Tanyol, ilk şiir kitabı çıkmadan
yaklaşık iki yıl önce yazdığı “Şiirde Gelenek Sorunu” makalesiyle yatağından
uzaklaşmakla karşı karşıya kalan Türk şiirinin birikiminin nerede olduğuna
işaret etmiştir. Bu çalışmanın amacı Tuğrul Tanyol’un görüşleri üzerinden
gelenekle kurulan ilişkinin değişimine ışık tutmaktır. Tanyol, modern Türk
şiirinin oluşmaya başladığı Tanzimat Dönemi’nden çok önceleri oluşmuş Divan
şiiri ile Halk şiiri geleneğimizi önemser. Ancak bu iki şiir geleneğinin
Batı’daki örnekleri gibi bir senteze ulaşamadığını belirtir. Osmanlı dönemi
içinde bu sentezi engelleyen koşullar nispeten Cumhuriyet’le ortadan kalkmışsa
da gelinen noktada durum Halk şiiri lehine gelişmiştir. Şiirde geleneğin
öncelikle bir dil meselesi olduğunu, dolayısıyla her şeyden önce geleneğin
kendisini sanatçıya dayattığını ifade eden Tanyol, gelenekten yararlanmanın,
geçmişi biçimsel olarak taklit etmek olmadığını, söyleyiş yani üslup temelinde
geleneğe yaslanılınca şiirin derinlik kazanacağını fikrini ortaya koyar. Bu
çalışmada, Tanyol’un sadece gelenek ile ilgili görüşlerine yer verilmemiştir.
Aynı zamanda yazmış olduğu şiirler içinde gelenekten nasıl yararlandığına da
değinilmiştir.
|
|---|