Metody przyżyciowego (in vivo) określania organizacji ciała migdałowatego u ludzi – aktualny stan wiedzy
Ciało migdałowate jest parzystą strukturą podkorową zlokalizowaną w płatach skroniowych mózgu. Struktura ta wzbudza zainteresowanie badaczy ze względu na jej związek z emocjami i procesami uczenia się. Badania z udziałem zwierząt sugerują, że grupy jąder znajdujące się w różnych częściach ciała migd...
Main Authors: | , , , |
---|---|
Format: | Article |
Language: | English |
Published: |
Medical Communications Sp. z o.o.
2016-12-01
|
Series: | Aktualności Neurologiczne |
Subjects: | |
Online Access: | http://neurologia.com.pl/index.php/wydawnictwa/2016-vol-16-no-4/metody-przyzyciowego-in-vivo-okreslania-organizacji-ciala-migdalowatego-u-ludzi-aktualny-stan-wiedzy?aid=903 |
_version_ | 1818194205982326784 |
---|---|
author | Krzysztof Bielski Marcel Falkiewicz Emilia Kolada Iwona Szatkowska |
author_facet | Krzysztof Bielski Marcel Falkiewicz Emilia Kolada Iwona Szatkowska |
author_sort | Krzysztof Bielski |
collection | DOAJ |
description | Ciało migdałowate jest parzystą strukturą podkorową zlokalizowaną w płatach skroniowych mózgu. Struktura ta wzbudza zainteresowanie badaczy ze względu na jej związek z emocjami i procesami uczenia się. Badania z udziałem zwierząt sugerują, że grupy jąder znajdujące się w różnych częściach ciała migdałowatego są elementami odrębnych sieci neuronowych i mogą pełnić odmienne funkcje w procesach emocjonalnych i poznawczych. Część autorów dochodzi wręcz do wniosku, że ciało migdałowate zostało uznane za jedną strukturę wyłącznie z powodu bliskiego położenia grup jąder. Zweryfikowanie tej
hipotezy w odniesieniu do ludzi jest bardzo trudne, ponieważ do niedawna wyodrębnienie części ciała migdałowatego
w ludzkim mózgu było możliwe jedynie dzięki badaniom anatomicznym wykonywanym pośmiertnie. Dopiero w ostatnich
latach, za pomocą technik rezonansu magnetycznego, podjęto próby określenia części ciała migdałowatego na podstawie
strukturalnych i funkcjonalnych połączeń z innymi obszarami mózgu. Dotychczas przeprowadzono nieliczne badania
dotyczące tego zagadnienia, jednak ich wyniki nie są spójne – ani pod względem liczby wyodrębnionych części, ani pod
względem ich lokalizacji. Przyczyn otrzymywania niejednoznacznych wyników można upatrywać w stosowaniu różnych metod określania połączeń, w różnych parametrach akwizycji danych oraz w posługiwaniu się różnymi technikami analizy, przede wszystkim zaś w wykorzystywaniu różnych algorytmów grupujących. Przyszłe badania powinny zatem
koncentrować się na opracowaniu jak najbardziej wiarygodnego sposobu wyróżniania części ciała migdałowatego, który
pozwoliłby na jednoznaczne ich zidentyfikowanie. Tylko wtedy możliwe będzie pełne poznanie funkcjonalnej organizacji
ciała migdałowatego u ludzi. |
first_indexed | 2024-12-12T00:58:36Z |
format | Article |
id | doaj.art-8cb399b55bdf455680a96aa4639d035f |
institution | Directory Open Access Journal |
issn | 1641-9227 2451-0696 |
language | English |
last_indexed | 2024-12-12T00:58:36Z |
publishDate | 2016-12-01 |
publisher | Medical Communications Sp. z o.o. |
record_format | Article |
series | Aktualności Neurologiczne |
spelling | doaj.art-8cb399b55bdf455680a96aa4639d035f2022-12-22T00:43:48ZengMedical Communications Sp. z o.o.Aktualności Neurologiczne1641-92272451-06962016-12-0116418719310.15557/AN.2016.0024Metody przyżyciowego (in vivo) określania organizacji ciała migdałowatego u ludzi – aktualny stan wiedzyKrzysztof Bielski0Marcel Falkiewicz1Emilia Kolada2Iwona Szatkowska3Pracownia Psychofizjologii, Zakład Neurofizjologii, Instytut Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN, Warszawa, PolskaMax Planck Research Group for Neuroanatomy & Connectivity, Max Planck Institute for Human Cognitive and Brain Sciences, Leipzig, GermanyPracownia Psychofizjologii, Zakład Neurofizjologii, Instytut Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN, Warszawa, PolskaPracownia Psychofizjologii, Zakład Neurofizjologii, Instytut Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN, Warszawa, PolskaCiało migdałowate jest parzystą strukturą podkorową zlokalizowaną w płatach skroniowych mózgu. Struktura ta wzbudza zainteresowanie badaczy ze względu na jej związek z emocjami i procesami uczenia się. Badania z udziałem zwierząt sugerują, że grupy jąder znajdujące się w różnych częściach ciała migdałowatego są elementami odrębnych sieci neuronowych i mogą pełnić odmienne funkcje w procesach emocjonalnych i poznawczych. Część autorów dochodzi wręcz do wniosku, że ciało migdałowate zostało uznane za jedną strukturę wyłącznie z powodu bliskiego położenia grup jąder. Zweryfikowanie tej hipotezy w odniesieniu do ludzi jest bardzo trudne, ponieważ do niedawna wyodrębnienie części ciała migdałowatego w ludzkim mózgu było możliwe jedynie dzięki badaniom anatomicznym wykonywanym pośmiertnie. Dopiero w ostatnich latach, za pomocą technik rezonansu magnetycznego, podjęto próby określenia części ciała migdałowatego na podstawie strukturalnych i funkcjonalnych połączeń z innymi obszarami mózgu. Dotychczas przeprowadzono nieliczne badania dotyczące tego zagadnienia, jednak ich wyniki nie są spójne – ani pod względem liczby wyodrębnionych części, ani pod względem ich lokalizacji. Przyczyn otrzymywania niejednoznacznych wyników można upatrywać w stosowaniu różnych metod określania połączeń, w różnych parametrach akwizycji danych oraz w posługiwaniu się różnymi technikami analizy, przede wszystkim zaś w wykorzystywaniu różnych algorytmów grupujących. Przyszłe badania powinny zatem koncentrować się na opracowaniu jak najbardziej wiarygodnego sposobu wyróżniania części ciała migdałowatego, który pozwoliłby na jednoznaczne ich zidentyfikowanie. Tylko wtedy możliwe będzie pełne poznanie funkcjonalnej organizacji ciała migdałowatego u ludzi.http://neurologia.com.pl/index.php/wydawnictwa/2016-vol-16-no-4/metody-przyzyciowego-in-vivo-okreslania-organizacji-ciala-migdalowatego-u-ludzi-aktualny-stan-wiedzy?aid=903ciało migdałowatefunkcjonalny rezonans magnetycznyobrazowanie tensora dyfuzjianaliza skupień |
spellingShingle | Krzysztof Bielski Marcel Falkiewicz Emilia Kolada Iwona Szatkowska Metody przyżyciowego (in vivo) określania organizacji ciała migdałowatego u ludzi – aktualny stan wiedzy Aktualności Neurologiczne ciało migdałowate funkcjonalny rezonans magnetyczny obrazowanie tensora dyfuzji analiza skupień |
title | Metody przyżyciowego (in vivo) określania organizacji ciała migdałowatego u ludzi – aktualny stan wiedzy |
title_full | Metody przyżyciowego (in vivo) określania organizacji ciała migdałowatego u ludzi – aktualny stan wiedzy |
title_fullStr | Metody przyżyciowego (in vivo) określania organizacji ciała migdałowatego u ludzi – aktualny stan wiedzy |
title_full_unstemmed | Metody przyżyciowego (in vivo) określania organizacji ciała migdałowatego u ludzi – aktualny stan wiedzy |
title_short | Metody przyżyciowego (in vivo) określania organizacji ciała migdałowatego u ludzi – aktualny stan wiedzy |
title_sort | metody przyzyciowego in vivo okreslania organizacji ciala migdalowatego u ludzi aktualny stan wiedzy |
topic | ciało migdałowate funkcjonalny rezonans magnetyczny obrazowanie tensora dyfuzji analiza skupień |
url | http://neurologia.com.pl/index.php/wydawnictwa/2016-vol-16-no-4/metody-przyzyciowego-in-vivo-okreslania-organizacji-ciala-migdalowatego-u-ludzi-aktualny-stan-wiedzy?aid=903 |
work_keys_str_mv | AT krzysztofbielski metodyprzyzyciowegoinvivookreslaniaorganizacjiciałamigdałowategouludziaktualnystanwiedzy AT marcelfalkiewicz metodyprzyzyciowegoinvivookreslaniaorganizacjiciałamigdałowategouludziaktualnystanwiedzy AT emiliakolada metodyprzyzyciowegoinvivookreslaniaorganizacjiciałamigdałowategouludziaktualnystanwiedzy AT iwonaszatkowska metodyprzyzyciowegoinvivookreslaniaorganizacjiciałamigdałowategouludziaktualnystanwiedzy |