خودآگاهی در فلسفه ابن‌سینا
بررسی تاریخ فلسفه نشان می‌دهد که طرح مباحثی همچون خودآگاهی، آگاهی و خودشناسی تا همین اوایل عصر مدرن، تا بدین پایه اهمیت نیافته بود. برای فیلسوفان قرون وسطا – به ویژه پیروان سنت ارسطویی – ماهیت خودآگاهی تنها در روان‌شناسی و شناخت‌شناسی نقش دارد و این خود، پیامد طبیعی تعریف ارسطو از عقل به عنوان یک تو...
| Main Authors: | , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
University of Qom
2012-12-01
|
| Series: | Pizhūhish/hā-yi Falsafī- Kalāmī |
| Subjects: | |
| Online Access: | http://pfk.qom.ac.ir/article_71_95a07622e3f6e5c568b0516be8bcc16b.pdf |
| _version_ | 1797724631384195072 |
|---|---|
| author | حمید رضا خادمی احمد بهشتی |
| author_facet | حمید رضا خادمی احمد بهشتی |
| author_sort | حمید رضا خادمی |
| collection | DOAJ |
| description | بررسی تاریخ فلسفه نشان می‌دهد که طرح مباحثی همچون خودآگاهی، آگاهی و خودشناسی تا همین اوایل عصر مدرن، تا بدین پایه اهمیت نیافته بود. برای فیلسوفان قرون وسطا – به ویژه پیروان سنت ارسطویی – ماهیت خودآگاهی تنها در روان‌شناسی و شناخت‌شناسی نقش دارد و این خود، پیامد طبیعی تعریف ارسطو از عقل به عنوان یک توانایی صرف است. ابن‌سینا نام‌آورترین استثنا در سنت اسلامی قرون وسطاست که تمثیل معروفش با عنوان «انسان معلّق» بر مبنای آگاهی نفس انسانی از خویش متمرکز شده است. اما واکنش ابن‌سینا نسبت به مسئله آگاهی و خودآگاهی هرگز به روایت انسان معلق محدود نمی‌شود. خودآگاهی آغازین در فراهم آوردن وحدت کارکردهای نفس– به ویژه کارکردهای شناختی آن – نقشی مرکزی ایفا می‌کند و گویی ابن‌سینا ظاهر شده تا فقدان چنین کانون وحدت‌بخشی از آگاهی را، که شکاف بزرگی در روان‌شناسی ارسطویی ایجاد کرده است، مشاهده کند. از دیدگاه ابن‌سینا، خودآگاهی به یکسانی معرفت و وجود می‌انجامد. زیرا خود، دقیقاً آگاهی است و نسبت خود به وجود در هر حال نسبت آگاهی از خود است. |
| first_indexed | 2024-03-12T10:19:49Z |
| format | Article |
| id | doaj.art-929cf945b12345d4a3a0b8d463706552 |
| institution | Directory Open Access Journal |
| issn | 1735-9791 2538-2500 |
| language | English |
| last_indexed | 2024-03-12T10:19:49Z |
| publishDate | 2012-12-01 |
| publisher | University of Qom |
| record_format | Article |
| series | Pizhūhish/hā-yi Falsafī- Kalāmī |
| spelling | doaj.art-929cf945b12345d4a3a0b8d4637065522023-09-02T10:11:13ZengUniversity of QomPizhūhish/hā-yi Falsafī- Kalāmī1735-97912538-25002012-12-01145451710.22091/pfk.2012.7171خودآگاهی در فلسفه ابن‌سیناحمید رضا خادمی0احمد بهشتی1دانشجوی دکتری دانشگاه قماستاد دانشگاه تهرانبررسی تاریخ فلسفه نشان می‌دهد که طرح مباحثی همچون خودآگاهی، آگاهی و خودشناسی تا همین اوایل عصر مدرن، تا بدین پایه اهمیت نیافته بود. برای فیلسوفان قرون وسطا – به ویژه پیروان سنت ارسطویی – ماهیت خودآگاهی تنها در روان‌شناسی و شناخت‌شناسی نقش دارد و این خود، پیامد طبیعی تعریف ارسطو از عقل به عنوان یک توانایی صرف است. ابن‌سینا نام‌آورترین استثنا در سنت اسلامی قرون وسطاست که تمثیل معروفش با عنوان «انسان معلّق» بر مبنای آگاهی نفس انسانی از خویش متمرکز شده است. اما واکنش ابن‌سینا نسبت به مسئله آگاهی و خودآگاهی هرگز به روایت انسان معلق محدود نمی‌شود. خودآگاهی آغازین در فراهم آوردن وحدت کارکردهای نفس– به ویژه کارکردهای شناختی آن – نقشی مرکزی ایفا می‌کند و گویی ابن‌سینا ظاهر شده تا فقدان چنین کانون وحدت‌بخشی از آگاهی را، که شکاف بزرگی در روان‌شناسی ارسطویی ایجاد کرده است، مشاهده کند. از دیدگاه ابن‌سینا، خودآگاهی به یکسانی معرفت و وجود می‌انجامد. زیرا خود، دقیقاً آگاهی است و نسبت خود به وجود در هر حال نسبت آگاهی از خود است.http://pfk.qom.ac.ir/article_71_95a07622e3f6e5c568b0516be8bcc16b.pdfخودآگاهیحضوروجودآگاهیانسان معلّق |
| spellingShingle | حمید رضا خادمی احمد بهشتی خودآگاهی در فلسفه ابن‌سینا Pizhūhish/hā-yi Falsafī- Kalāmī خودآگاهی حضور وجود آگاهی انسان معلّق |
| title | خودآگاهی در فلسفه ابن‌سینا |
| title_full | خودآگاهی در فلسفه ابن‌سینا |
| title_fullStr | خودآگاهی در فلسفه ابن‌سینا |
| title_full_unstemmed | خودآگاهی در فلسفه ابن‌سینا |
| title_short | خودآگاهی در فلسفه ابن‌سینا |
| title_sort | خودآگاهی در فلسفه ابن‌سینا |
| topic | خودآگاهی حضور وجود آگاهی انسان معلّق |
| url | http://pfk.qom.ac.ir/article_71_95a07622e3f6e5c568b0516be8bcc16b.pdf |
| work_keys_str_mv | AT ḥmydrḍạkẖạdmy kẖwdậgạhydrflsfhạbnsynạ AT ạḥmdbhsẖty kẖwdậgạhydrflsfhạbnsynạ |