Ahmed Nuri,İbn Sina'nın İsbat-ı Vacib Yöntemi

Günümüzde İbn Sînâ’nın isbât-ı vâcib hakkındaki yönteminin önsel mi deneysel mi olduğu konusunda felsefeciler arasında hararetli tartısmalar ya- pılmaktadır. Felsefecilerin çoğunluğuna göre, Aristo’yu takip eden İbn Sînâ Tanrı’nın varlığını eserden müessire giden bir yol ile açıklamaya çalışmakta- d...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Engin Erdem
Format: Article
Language:Arabic
Published: Motif Yayıncılık 2015-11-01
Series:Dini Araştırmalar
Subjects:
Online Access:http://dergipark.gov.tr/da/issue/4476/61707?publisher=motifyayincilik
Description
Summary:Günümüzde İbn Sînâ’nın isbât-ı vâcib hakkındaki yönteminin önsel mi deneysel mi olduğu konusunda felsefeciler arasında hararetli tartısmalar ya- pılmaktadır. Felsefecilerin çoğunluğuna göre, Aristo’yu takip eden İbn Sînâ Tanrı’nın varlığını eserden müessire giden bir yol ile açıklamaya çalışmakta- dır. Bu makale, Ahmed Nuri isimli çok tanınmamış bir Osmanlı düşünürünün bu konu hakkındaki görüşlerini incelemektedir. Yazar “İsbât-ı Vâcib” başlıklı Osmanlıca yazılmış kitabında filozofların, sufilerin ve kelamcıların görüşle- rini karsılastırmalı olarak incelemektedir. Bu makalede, kitabın İbn Sînâ’nın Tanrı’nın varlığını ispat konusundaki görüşlerini içeren kısmını ele alacağım. Ahmed Nuri’ye göre İbn Sînâ, Tanrı’nın varlığının sonuçtan sebebe giden burhân-ı innî ile ispatlanamayacağını ileri sürmektedir. Aksine İbn Sînâ, ken- disinin burhan-ı sıddikin olarak adlandırdığı, sebepten sonuca giden burhân-ı limmî ile Tanrı’nın varlığını ispatlamaya çalışmaktadır. Makale, takdim, trans- kripsiyon ve sadeleştirmeden oluşan üç kısımdan müteşekkildir
ISSN:1301-966X
2602-2435