| Summary: | Bu makalede, gölgenin farklı dönemlerde
yapılmış resimlerde anlamsal ve biçimsel olarak nasıl kullanıldığı
anlatılmaktadır. Yabanıl insanların
resimleri doğa bilgisine paralellik taşımaktadır. Kültürel olarak gölge
hakkında masalsı bir söylem oluşmuştur. Yabanıl insanda ruh ve gölgenin
birbirine karıştığı söylenir ve gölge bedenin canlı bir parçasıdır. Mağara
resimlerinde gölgeden bir kontur çizim aracı olarak yararlanılmıştır. Nesnenin ve
gölgesinin gerçekçi, bakış odaklı çizimi perspektifin keşfedilmesiyle mümkün
olmuştur. Gölge, resimlerde, filmlerde ve edebi eserlerde tekinsiz ve korkutucu
duyguları ifade eder. Batı Resmi Rönesans’dan itibaren gölgeyi bir gerçeklik
simgesi olarak kullanır. Retinal ve mimetik sanat anlayışında gölge nesneye üç
boyut yanılsaması katan bir unsurdur. Gölge, ressamların kişiliğinin negatif
yanlarını gösteren psikolojik bir araç, yaşamın dertlerini betimleyen bir
gösterge olarak da resimlerde kullanılmıştır. Modernizm, gözün değil bilginin
gerçeğini ararken resimlerdeki gölgeler akıl gözüyle resmedilir. Postmodernizm,
gölgenin resimde kavramsallaştığı, geçmişten gelen anlamlarından koparıldığı
hatta içinin boşaltıldığı bir zamandır.
|
|---|