Czy można wejść dwa razy do tej samej rzeki? Polska pamięć o Żydach i Zagładzie 25 lat później

W latach 1988−1993 autorzy artykułu uczestniczyli w projekcie badawczym „Pamięć kultury żydowskiej wśród mieszkańców Podkarpacia”, w ramach którego zebrano około 400 pogłębionych wywiadów z mieszkańcami Polski południowej. Materiał ten, z różnych powodów, nie został wówczas opracowany. W 2013 roku p...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: Sławomir Kapralski, Dariusz Niedźwiedzki, Jacek Nowak
Format: Article
Language:English
Published: University of Lodz 2019-02-01
Series:Przeglad Socjologii Jakosciowej
Subjects:
Online Access:https://czasopisma.uni.lodz.pl/socjak/article/view/4845
_version_ 1818970959106801664
author Sławomir Kapralski
Dariusz Niedźwiedzki
Jacek Nowak
author_facet Sławomir Kapralski
Dariusz Niedźwiedzki
Jacek Nowak
author_sort Sławomir Kapralski
collection DOAJ
description W latach 1988−1993 autorzy artykułu uczestniczyli w projekcie badawczym „Pamięć kultury żydowskiej wśród mieszkańców Podkarpacia”, w ramach którego zebrano około 400 pogłębionych wywiadów z mieszkańcami Polski południowej. Materiał ten, z różnych powodów, nie został wówczas opracowany. W 2013 roku postanowiliśmy do niego powrócić w ramach nowego projektu „Strategie pamiętania o kulturze żydowskiej w Galicji”. Odczytując na nowo materiał zebrany 25 lat temu, mieliśmy wyjątkową okazję zaobserwować, jak zmieniła się nasza percepcja wypowiedzi respondentów. Przede wszystkim dostrzegliśmy szereg ukrytych założeń, którymi posługiwaliśmy się, przeprowadzając wywiady. Pierwsze z nich to lokowanie naszych rozmówców w dyskursie, który Johannes Fabian określał jako „allochroniczny”, a więc traktowanie ich jako reprezentantów przeszłości, nienależących do naszej wspólnej teraźniejszości i nie podlegających jej wpływowi. Drugie to zdroworozsądkowa koncepcja pamięci jako mnéme, a więc jako przekazywania w teraźniejszości zakodowanego w przeszłości obrazu wydarzeń. Trzecie to przyjęcie za pewnik, że nasi rozmówcy muszą pamiętać to, co przeżyli i że właśnie treść tych przeżyć jest tym, co nam przekazują. Odczytując na nowo zebrane wywiady, poddaliśmy te założenia rewizji. Przyjęliśmy mianowicie, że wizje przeszłości są konstruowane w teraźniejszości, że służą budowie i obronie konstruktów tożsamościowych, i że to, co mówili nam respondenci, było w istocie rezultatem skomplikowanego nakładania się na siebie różnych dyskursów, w których ujmowali oni przeszłość. Samokrytycznie też musieliśmy przyznać, że odczytanie zebranego materiału z perspektywy debat, jakie przetoczyły się przez Polskę po opublikowaniu Sąsiadów i następnych książek J. T. Grossa ujawniło naiwność, z jaką 25 lat temu podchodziliśmy do stosunków polsko-żydowskich oraz pewną tendencję do marginalizacji problematyki Zagłady na rzecz nostalgicznej wizji żydowskiej kultury. Rewizja tej naiwności pozwoliła nam na dostrzeżenie w wywiadach wątków, aluzji, znaczących przemilczeń i tym podobnych, składających się na to, co określamy jako „niepamięć”, w której przeszłość ujawnia się bardziej autentycznie niż w wyartykułowanych jej obrazach.
first_indexed 2024-12-20T14:44:45Z
format Article
id doaj.art-9e95982e534d4cb5b855df4c72ae7d65
institution Directory Open Access Journal
issn 1733-8069
language English
last_indexed 2024-12-20T14:44:45Z
publishDate 2019-02-01
publisher University of Lodz
record_format Article
series Przeglad Socjologii Jakosciowej
spelling doaj.art-9e95982e534d4cb5b855df4c72ae7d652022-12-21T19:37:10ZengUniversity of LodzPrzeglad Socjologii Jakosciowej1733-80692019-02-01151427010.18778/1733-8069.15.1.044845Czy można wejść dwa razy do tej samej rzeki? Polska pamięć o Żydach i Zagładzie 25 lat późniejSławomir Kapralski0Dariusz Niedźwiedzki1Jacek Nowak2Uniwersytet Pedagogiczny im. KEN w Krakowie, Instytut Filozofii i Socjologii, Katedra Socjologii Kultury, ul. Podchorążych 2, 30-084 KrakówUniwersytet Jagielloński, Instytut Europeistyki, Katedra kultury i społeczeństwa Europy, ul. Jodłowa 13, 30-252 KrakówUniwersytet Jagielloński, Instytut Socjologii, Zakład Antropologii Społecznej, ul. Grodzka 52, 30-044 KrakówW latach 1988−1993 autorzy artykułu uczestniczyli w projekcie badawczym „Pamięć kultury żydowskiej wśród mieszkańców Podkarpacia”, w ramach którego zebrano około 400 pogłębionych wywiadów z mieszkańcami Polski południowej. Materiał ten, z różnych powodów, nie został wówczas opracowany. W 2013 roku postanowiliśmy do niego powrócić w ramach nowego projektu „Strategie pamiętania o kulturze żydowskiej w Galicji”. Odczytując na nowo materiał zebrany 25 lat temu, mieliśmy wyjątkową okazję zaobserwować, jak zmieniła się nasza percepcja wypowiedzi respondentów. Przede wszystkim dostrzegliśmy szereg ukrytych założeń, którymi posługiwaliśmy się, przeprowadzając wywiady. Pierwsze z nich to lokowanie naszych rozmówców w dyskursie, który Johannes Fabian określał jako „allochroniczny”, a więc traktowanie ich jako reprezentantów przeszłości, nienależących do naszej wspólnej teraźniejszości i nie podlegających jej wpływowi. Drugie to zdroworozsądkowa koncepcja pamięci jako mnéme, a więc jako przekazywania w teraźniejszości zakodowanego w przeszłości obrazu wydarzeń. Trzecie to przyjęcie za pewnik, że nasi rozmówcy muszą pamiętać to, co przeżyli i że właśnie treść tych przeżyć jest tym, co nam przekazują. Odczytując na nowo zebrane wywiady, poddaliśmy te założenia rewizji. Przyjęliśmy mianowicie, że wizje przeszłości są konstruowane w teraźniejszości, że służą budowie i obronie konstruktów tożsamościowych, i że to, co mówili nam respondenci, było w istocie rezultatem skomplikowanego nakładania się na siebie różnych dyskursów, w których ujmowali oni przeszłość. Samokrytycznie też musieliśmy przyznać, że odczytanie zebranego materiału z perspektywy debat, jakie przetoczyły się przez Polskę po opublikowaniu Sąsiadów i następnych książek J. T. Grossa ujawniło naiwność, z jaką 25 lat temu podchodziliśmy do stosunków polsko-żydowskich oraz pewną tendencję do marginalizacji problematyki Zagłady na rzecz nostalgicznej wizji żydowskiej kultury. Rewizja tej naiwności pozwoliła nam na dostrzeżenie w wywiadach wątków, aluzji, znaczących przemilczeń i tym podobnych, składających się na to, co określamy jako „niepamięć”, w której przeszłość ujawnia się bardziej autentycznie niż w wyartykułowanych jej obrazach.https://czasopisma.uni.lodz.pl/socjak/article/view/4845pamięćniepamięćŻydziZagładatrauma
spellingShingle Sławomir Kapralski
Dariusz Niedźwiedzki
Jacek Nowak
Czy można wejść dwa razy do tej samej rzeki? Polska pamięć o Żydach i Zagładzie 25 lat później
Przeglad Socjologii Jakosciowej
pamięć
niepamięć
Żydzi
Zagłada
trauma
title Czy można wejść dwa razy do tej samej rzeki? Polska pamięć o Żydach i Zagładzie 25 lat później
title_full Czy można wejść dwa razy do tej samej rzeki? Polska pamięć o Żydach i Zagładzie 25 lat później
title_fullStr Czy można wejść dwa razy do tej samej rzeki? Polska pamięć o Żydach i Zagładzie 25 lat później
title_full_unstemmed Czy można wejść dwa razy do tej samej rzeki? Polska pamięć o Żydach i Zagładzie 25 lat później
title_short Czy można wejść dwa razy do tej samej rzeki? Polska pamięć o Żydach i Zagładzie 25 lat później
title_sort czy mozna wejsc dwa razy do tej samej rzeki polska pamiec o zydach i zagladzie 25 lat pozniej
topic pamięć
niepamięć
Żydzi
Zagłada
trauma
url https://czasopisma.uni.lodz.pl/socjak/article/view/4845
work_keys_str_mv AT sławomirkapralski czymoznawejscdwarazydotejsamejrzekipolskapamiecozydachizagładzie25latpozniej
AT dariuszniedzwiedzki czymoznawejscdwarazydotejsamejrzekipolskapamiecozydachizagładzie25latpozniej
AT jaceknowak czymoznawejscdwarazydotejsamejrzekipolskapamiecozydachizagładzie25latpozniej