بررسی آزمون‌پذیری نظریه روانکاوی فروید از دیدگاه پوپر
روانکاوی که روشی برای درمان بیماری‌های روانی است، مبتنی بر نظریه‌ای دربارة شخصیت و انگیزة کنش‌های آدمی است. در مکاتب روانکاوی فروید و آدلر، برای تحلیل شخصیت عمدتاً به یک «عامل» تکیه می‌شود و همة رفتارهای آدمی مستقیم یا غیرمستقیم به آن عامل واحد ارجاع می‌شود. این نظریه‌های روانکاوی برای توجیه خود به...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
Shahid Chamran University of Ahvaz
2007-11-01
|
| Series: | مجله علوم تربیتی |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://education.scu.ac.ir/article_15800_22452bded068e4c584fd96a5cffc3a64.pdf |
| Summary: | روانکاوی که روشی برای درمان بیماری‌های روانی است، مبتنی بر نظریه‌ای دربارة شخصیت و انگیزة کنش‌های آدمی است. در مکاتب روانکاوی فروید و آدلر، برای تحلیل شخصیت عمدتاً به یک «عامل» تکیه می‌شود و همة رفتارهای آدمی مستقیم یا غیرمستقیم به آن عامل واحد ارجاع می‌شود. این نظریه‌های روانکاوی برای توجیه خود به توفیق عملی و موارد مؤید کلینیکی تمسک می‌کنند و وجود نمونه های متعدد تأیید استقرایی را ملاک «علمی» بودن می‌شمارند. مقاله حاضر می‌کوشد تا با تفکیک دو منظر استقراء گرایانه و نااستقراء گرایانه در فلسفة علم، میزان آزمون‌پذیری و «علمی» بودن نظریة روانکاوی فروید را بر اساس دیدگاه پوپر بررسی کند. |
|---|---|
| ISSN: | 2008-8817 2588-672X |