اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا طی دویدن

زمینه و هدف: پرونیشن بیش از حد پا یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد آسیب‌های اسکلتی عضلانی در اندام تحتانی است که منجر به افزایش بار‌های مکانیکی وارد بر ساختار اندام تحتانی می‌شود. سطح شن به دلیل غیر قابل پیش‌بینی و متحرک بودن، اهمیت ویژه‌ای در مکانیک حرکت انسان دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین رو...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: امیر فتح الهی, امیرعلی جعفرنژاد گرو, سعید علی حسینی
Format: Article
Language:fas
Published: Shahid Beheshti University of Medical Sciences 2021-07-01
Series:Ṭibb-i Tavānbakhshī
Subjects:
Online Access:http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1101110_6ed1fa68ad68f99afaba4663764bd330.pdf
_version_ 1819177985273495552
author امیر فتح الهی
امیرعلی جعفرنژاد گرو
سعید علی حسینی
author_facet امیر فتح الهی
امیرعلی جعفرنژاد گرو
سعید علی حسینی
author_sort امیر فتح الهی
collection DOAJ
description زمینه و هدف: پرونیشن بیش از حد پا یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد آسیب‌های اسکلتی عضلانی در اندام تحتانی است که منجر به افزایش بار‌های مکانیکی وارد بر ساختار اندام تحتانی می‌شود. سطح شن به دلیل غیر قابل پیش‌بینی و متحرک بودن، اهمیت ویژه‌ای در مکانیک حرکت انسان دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا در افراد با پرونیشن بیش از حد پا طی دویدن بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بود. نمونه‌های آماری پژوهش 30 مرد با پرونیشن بیش از حد پا بودند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (15 نفر) و آزمایش (15 نفر) تخصیص یافتند. تمرین روی سطح شن برای آزمودنی‌های گروه آزمایش طی هشت هفته که شامل دویدن آرام، گام بلند، پریدن، لی لی کردن و دویدن سریع بود، اعمال شد. فعالیت عضلات ساقی قدامی و دوقلوی داخلی طی دویدن، با دستگاه الکترومایوگرافی هشت‌کاناله و با الکترود سطحی ثبت شد. از آزمون آنالیز واریانس دوسویه جهت تحلیل آماری در سطح معنی‌داری 0/05>P استفاده شد.یافته‌ها: نتایج، افزایش معنی‌داری را در هم‌انقباضی جهت‌دار مچ پا (0/040=P) طی پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در فاز پیشروی گروه آزمایش طی تمرین روی شن نشان داد. سایر مولفه‌های هم‌انقباضی جهت‌دار در بقیه فاز‌ها و هم‌انقباضی عمومی در همه فاز‌ها، اختلاف معنی‌داری را بعد از تمرین روی شن نشان ندادند (0/05<P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد افزایش هم‌انقباضی جهت‌دار عضلات مفصل مچ پا در فاز پیشروی، احتمال آسیب‌های اندام تحتانی و ناپایداری مچ پا در افراد با پرونیشن بیش از حد پا را بعد از تمرین روی شن در این فاز کاهش می‌دهد.
first_indexed 2024-12-22T21:35:21Z
format Article
id doaj.art-ad23c611b39b498db594066bc8f23a08
institution Directory Open Access Journal
issn 2251-8401
2252-0414
language fas
last_indexed 2024-12-22T21:35:21Z
publishDate 2021-07-01
publisher Shahid Beheshti University of Medical Sciences
record_format Article
series Ṭibb-i Tavānbakhshī
spelling doaj.art-ad23c611b39b498db594066bc8f23a082022-12-21T18:11:47ZfasShahid Beheshti University of Medical SciencesṬibb-i Tavānbakhshī2251-84012252-04142021-07-0110345846910.32598/sjrm.10.3.71101110اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا طی دویدنامیر فتح الهی0امیرعلی جعفرنژاد گرو1سعید علی حسینی2گروه مدیریت و بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.گروه مدیریت و بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.زمینه و هدف: پرونیشن بیش از حد پا یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد آسیب‌های اسکلتی عضلانی در اندام تحتانی است که منجر به افزایش بار‌های مکانیکی وارد بر ساختار اندام تحتانی می‌شود. سطح شن به دلیل غیر قابل پیش‌بینی و متحرک بودن، اهمیت ویژه‌ای در مکانیک حرکت انسان دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا در افراد با پرونیشن بیش از حد پا طی دویدن بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بود. نمونه‌های آماری پژوهش 30 مرد با پرونیشن بیش از حد پا بودند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (15 نفر) و آزمایش (15 نفر) تخصیص یافتند. تمرین روی سطح شن برای آزمودنی‌های گروه آزمایش طی هشت هفته که شامل دویدن آرام، گام بلند، پریدن، لی لی کردن و دویدن سریع بود، اعمال شد. فعالیت عضلات ساقی قدامی و دوقلوی داخلی طی دویدن، با دستگاه الکترومایوگرافی هشت‌کاناله و با الکترود سطحی ثبت شد. از آزمون آنالیز واریانس دوسویه جهت تحلیل آماری در سطح معنی‌داری 0/05>P استفاده شد.یافته‌ها: نتایج، افزایش معنی‌داری را در هم‌انقباضی جهت‌دار مچ پا (0/040=P) طی پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در فاز پیشروی گروه آزمایش طی تمرین روی شن نشان داد. سایر مولفه‌های هم‌انقباضی جهت‌دار در بقیه فاز‌ها و هم‌انقباضی عمومی در همه فاز‌ها، اختلاف معنی‌داری را بعد از تمرین روی شن نشان ندادند (0/05<P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد افزایش هم‌انقباضی جهت‌دار عضلات مفصل مچ پا در فاز پیشروی، احتمال آسیب‌های اندام تحتانی و ناپایداری مچ پا در افراد با پرونیشن بیش از حد پا را بعد از تمرین روی شن در این فاز کاهش می‌دهد.http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1101110_6ed1fa68ad68f99afaba4663764bd330.pdfپرونیشن بیش از حد پاتمرین روی سطح شنهم‌انقباضی جهت‌دارهم‌انقباضی عمومی
spellingShingle امیر فتح الهی
امیرعلی جعفرنژاد گرو
سعید علی حسینی
اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا طی دویدن
Ṭibb-i Tavānbakhshī
پرونیشن بیش از حد پا
تمرین روی سطح شن
هم‌انقباضی جهت‌دار
هم‌انقباضی عمومی
title اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا طی دویدن
title_full اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا طی دویدن
title_fullStr اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا طی دویدن
title_full_unstemmed اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا طی دویدن
title_short اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا طی دویدن
title_sort اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا طی دویدن
topic پرونیشن بیش از حد پا
تمرین روی سطح شن
هم‌انقباضی جهت‌دار
هم‌انقباضی عمومی
url http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1101110_6ed1fa68ad68f99afaba4663764bd330.pdf
work_keys_str_mv AT ạmyrftḥạlhy ạtẖrtmrynrwysṭḥsẖnbrhmạnqbạḍyjhtdạrwʿmwmyʿḍlạtmfṣlmcẖpạṭydwydn
AT ạmyrʿlyjʿfrnzẖạdgrw ạtẖrtmrynrwysṭḥsẖnbrhmạnqbạḍyjhtdạrwʿmwmyʿḍlạtmfṣlmcẖpạṭydwydn
AT sʿydʿlyḥsyny ạtẖrtmrynrwysṭḥsẖnbrhmạnqbạḍyjhtdạrwʿmwmyʿḍlạtmfṣlmcẖpạṭydwydn