Wokół kategorii filmowego remake’u
Autorka podejmuje się opisu kategorii remake’u jako praktyki kulturowej traktowanej jako „gorsza” wersja przeboju kasowego albo zjawisko należące do postmodernistycznej „kultury wyczerpania”. Tendencja repetycji wynika także z natury samego medium – reprodukcji. Czym zatem różni się remake od innyc...
Main Author: | |
---|---|
Format: | Article |
Language: | English |
Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2014-03-01
|
Series: | Kwartalnik Filmowy |
Subjects: | |
Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2462 |
Summary: | Autorka podejmuje się opisu kategorii remake’u jako praktyki kulturowej traktowanej jako „gorsza” wersja przeboju kasowego albo zjawisko należące do postmodernistycznej „kultury wyczerpania”. Tendencja repetycji wynika także z natury samego medium – reprodukcji. Czym zatem różni się remake od innych sposobów repetycji: aluzji, cytowania, adaptacji? Film to medium działające w sferze reprezentacji. Remake jest wyjątkowy, bo jest reprezentacją reprezentacji. Badając ten fenomen, uwydatniamy relacje między uporczywą potrzebą powtórzenia i kinem jako częścią kulturowego pola produkcji (różnych praktyk dyskursywnych). Kino jest miejscem społecznej i kulturowej pamięci, a każdy film jest w istocie re-made – rozproszony i przekształcony w każdym nowym kontekście i powtórnym oglądaniu. Estetyczne i kulturowe trajektorie, jakie wyznacza remake, odsyłają przecież do początków kina. Remake jest również określoną, instytucjonalną formą struktury repetycji. W jaki sposób remake funkcjonuje jednocześnie jako samodzielny tekst i właśnie remake? Remaking jest kategorią wpisaną w przemysł filmowy (strategie marketingowe, autor, marka), kategorią tekstualną (gatunek, fabuła, struktura) i kategorią krytyczną (widzowie – recepcja, instytucja). Remaki, podobnie jak Altmanowskie gatunki, odnajdują się w przekroczeniu zbioru, całości korpusu filmów. Remaking nie jest więc jedynie wewnętrzną właściwością tekstów czy widzów, ale produktem ubocznym, wtórnym rezultatem szerszej działalności dyskursywnej.
|
---|---|
ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |