| Summary: | Celem artykułu jest przedstawienie i weryfikacja istniejących rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa zdrowia w strefach działań służb wywiadowczych oraz wskazanie kierunków doskonalenia ich systemu operacyjnego. Uznając wagę sytuacji problemowej wynikającej z zagrożenia epidemicznego, uzasadnione jest zwrócenie uwagi na te obszary działalności, w których przewiduje się potrzebę modyfikacji i dla których wskazany jest proponowany obszar zainteresowań. Państwowe Służby Wywiadowcze, działające w warunkach zagrożenia COVID-19, stają się celem ataków wielu środowisk eksperckich ale przede wszystkim swych odpowiedników w innych państwach. W artykule określono zakres współpracy pomiędzy podmiotami państwowymi posiadającymi kompetencje w zakresie prowadzenia działalności wywiadowczych i kontrwywiadowczych zarówno na szczeblu wewnętrznym jak i międzynarodowym. Domeną wywiadu jest informacja wydobywana zazwyczaj z trudno dostępnych lub ściśle strzeżonych pokładów. W procesie weryfikacji przybiera ona postać gotowego materiału dostarczającego wiedzę o wybranym fragmencie rzeczywistości dzięki której decydenci korzystają z uzyskanej wiedzy. Dziś klasyczny łańcuch wiedzy rozpada się. Współczesna informacja tworzona jest w coraz większym stopniu przez zmechanizowane systemy przetwarzania danych sterowane za pomocą sztucznej inteligencji. Tempo generowania informacji przez elektroniczne urządzenia telekomunikacyjne oszałamia zwykłych użytkowników oraz przyprawia o ból głowy decydentów. W obliczu zarysowanych powyżej wyzwań, przed którymi stoją współczesne państwa i społeczeństwa, służby wywiadowcze zmuszone są do podjęcia gruntownej przebudowy w sferze organizacyjnej, mentalnej i technicznej zgodnie z kluczowymi interesami państwa. Współczesne globalne zagrożenie epidemiologiczne preferuje dużych, aktywnych graczy i łatwo degraduje pozostałych do roli outsiderów. Natomiast bierność i impas decyzyjny prowadzi do marginalizacji państwa i przekształcenia go w instrument w rękach światowych mocarstw.
|
|---|