مقایسه‌ی دز دریافتی تکنولوژیست‌های پزشکی هسته‌ای مسؤول تزریق و تصویربرداری در اسکن قلب

مقدمه: بیشتر مواد پرتوزای مصرفی در پزشکی هسته‌ای، گامازا هستند و گاما دارای برد به نسبت زیادی می‌باشد. بنابراین، تکنولوژیست‌های پزشکی هسته‌ای، در معرض پرتوگیری خارجی می‌باشند. هدف از انجام این مطالعه، تخمین دز دریافتی تکنولوژیست‌های پزشکی هسته‌ای در زمان تزریق رادیوداروی MIBI-99mTC (Tc-99m 2 methoxy...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: Ahmad Shanei, Samira Rezvani, Masoud Moslehi
Format: Article
Language:fas
Published: Isfahan University of Medical Sciences 2016-10-01
Series:مجله دانشکده پزشکی اصفهان
Subjects:
Online Access:http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/6073
Description
Summary:مقدمه: بیشتر مواد پرتوزای مصرفی در پزشکی هسته‌ای، گامازا هستند و گاما دارای برد به نسبت زیادی می‌باشد. بنابراین، تکنولوژیست‌های پزشکی هسته‌ای، در معرض پرتوگیری خارجی می‌باشند. هدف از انجام این مطالعه، تخمین دز دریافتی تکنولوژیست‌های پزشکی هسته‌ای در زمان تزریق رادیوداروی MIBI-99mTC (Tc-99m 2 methoxy-isobutyl-isonitrile) و زمان تصویربرداری اسکن قلب بود. روش‌ها: این مطالعه، بر روی تکنولوژیست پزشکی هسته‌ای در بیمارستان چمران انجام گرفت. این بررسی به کمک دزیمتر جیبی دیجیتالی که توسط سازمان انرژی اتمی کالیبره گردیده بود انجام شد. دزیمتر، در حالت دز بر حسب میکروسیورت قرار داده شد. دزیمتری در هنگام تزریق رادیوداروی MIBI-99mTC به بیمار و هنگام تصویربرداری از بیمار انجام گرفت. داده‌ها پس از جمع‌آوری، با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و Excel آنالیز گردید. یافته‌ها: میزان دز دریافتی تکنولوژیست‌ها در هنگام تزریق MIBI-99mTC و تصویربرداری اسکن قلب به ترتیب 073/0 ± 360/0 و 070/0 ± 240/0 میکروسیورت به ازای هر اسکن قلب بود. نتیجه‌گیری: مقادیر دز دریافتی، تطابق خوبی با سایر مطالعات داشت. دز دریافتی تکنولوژیست مسؤول تزریق رادیودارو، 30 درصد بیشتر از تکنولوژیست مسؤول تصویربرداری از بیمار بود. بنابراین، نیاز به چرخش شیفت‌های کاری تکنولوژیست‌ها ضروری می‌باشد.
ISSN:1027-7595
1735-854X