| Summary: | Amaç: Türkiye’de Emzirmenin Teşviki ve Bebek Dostu Sağlık Kuruluşları Programı
(BDSK), 1991 yılında Sağlık Bakanlığı ve Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım
Fonu (UNICEF) işbirliği ile başlatılmıştır. 2002’den beri Program hastanelerden
birinci basamak sağlık hizmetlerine ve toplum düzeyine ilerlemiştir. Bu yazıda,
mevcut durumu değerlendirmek ve Programı canlandırmak için geliştirilen yeni
stratejileri sunmak ve böylece Programın ilerlemesine katkı sağlamak
hedeflenmektedir.
Materyal ve Metot: Sağlık
kuruluşları ve illere ait tüm veriler, Çocuk ve Ergen Sağlığı Daire
Başkanlığı’nın veri tabanından alınmıştır. Paydaş kurumlarla ve tüm bebek dostu
savunucuları ile Ulusal Emzirme Komitesi Toplantısında ve Ulusal Emzirme
Sempozyumunda Program hakkında tartışmalar gerçekleştirilmiş ve ardından
çalışma grubu tarafından Programın SWOT (güçlü yönler, zayıf yönler, fırsatlar,
tehditler) analizi yapılmıştır. Sonrasında bu analiz sonuçları kullanılarak
yeni stratejiler ve yol haritası belirlenmiştir.
Bulgular: Bebek dostu hastanelerin güncel sayısı 2017 yılı sonu itibariyle 1051’e
(tüm hastanelerin %69,42’si) ulaşmıştır. Bu hastanelerin 46’sı kadın doğum
hastanesi statüsündedir ve %93,50’si 2017 yılı sonu itibariyle bebek dostu
olarak onaylanmıştır. 2008 ve 2017 yılları arasında önceden bebek dostu unvanı
almış olan hastanelerin 120’si (%11,42) yeniden değerlendirilmiştir. 2002 ve
2013 yılları arasında 81 ilin tamamı bebek dostu unvanı almıştır. 2008 yılından
itibaren 81 ilin 61’i Bebek Dostu İl unvanını Altın Bebek Dostu İl olarak
geliştirmiş ve Aile Hekimliği Birimlerinin %95’i bebek dostu unvanı almıştır.
SWOT analizi sonuçlarına göre programın en güçlü yönü BDSK’nın devlet
tarafından güçlü bir şekilde tanınması ve desteklenmesi olarak belirlenmiştir.
Sağlık kuruluşlarında bebek dostu standartların sürdürülmesinde yaşanan
güçlükler ve bebek dostu unvanı alan hastanelerin yeterince yeniden
değerlendirilememesi çalışma grubu tarafından programın en zayıf yönleri olarak
değerlendirilmiştir.
Sonuç: Emzirmeyi etkili bir şekilde korumak, teşvik etmek ve desteklemek, ulusal
ve küresel emzirme hedeflerine erişmek için girişimlerin sağlık politikaları,
sağlık sistemleri, ev, aile, toplum gibi bir dizi ortamın kombinasyonunu
kapsayacak şekilde planlanması gereklidir.
|
|---|