| Summary: | Bu çalışmanın amacı, öğretmenlerin Covid-19 pandemisi sürecinde uyguladıkları acil uzaktan eğitime yönelik algılarını metaforlar aracılığıyla tespit etmektir. Araştırmanın çalışma grubu 2020-2021 eğitim-öğretim yılı güz döneminde Kahramanmaraş ilinde devlet okullarında görev yapan 165 öğretmenden oluşmaktadır. Çalışmada nitel araştırma desenlerinden olgubilim modeli kullanılmıştır. Pandemi nedeniyle okullar kapalı olduğu için araştırma verileri çevrimiçi hazırlanan görüşme formu aracılığıyla toplanmıştır. Veri toplama formunda katılımcılardan demografik özelliklerinin yanı sıra “Acil Uzaktan eğitim …………. gibidir. Çünkü ………..” ibaresindeki boşlukları doldurmaları istenmiştir. Veriler, içerik analizi yöntemi ile analiz edilerek kategoriler oluşturulmuştur. Öğretmenlerin acil uzaktan eğitim kavramı hakkındaki algıları, belirlenen bu kategorilere göre yorumlanmıştır. Metaforlar; “Aldatıcı Bir Olgu Olarak Acil Uzaktan Eğitim”, “Çaresizlik Hissettiren Bir Olgu Olarak Acil Uzaktan Eğitim”, “Faydalı Bir Olgu Olarak Acil Uzaktan Eğitim”, “Kişisel Çabaya Bağlı Bir Olgu Olarak Acil Uzaktan Eğitim”, “Yetersiz Bir Olgu Olarak Acil Uzaktan Eğitim” ve “Zorlayıcı Bir Etmen Olarak Acil Uzaktan Eğitim” olmak üzere altı kategoride toplanmıştır. Elde edilen metaforlardan öğretmenlerin acil uzaktan eğitimin olumlu etkileri konusunda şüphe içinde oldukları ve uygulamalar esnasında çaresizlik ve umutsuzluk hissettikleri ancak tüm eksikliklere rağmen uzaktan eğitimin olması gerektiğine dair bir algıya sahip oldukları belirlenmiştir.
|
|---|