| Summary: | Temat kancelarii i „archiwum” Książnicy w latach 1923-1939 nigdy wcześniej nie był poruszany w żadnej literaturze, dlatego praca ta opierała się prawie wyłącznie na źródłach, które niestety nie były wystarczające do przedstawienia w pełni wybranego zagadnienia. Jednakże, poprzez analizę materiałów źródłowych udało się odkryć zależności między kancelarią Magistratu miasta Torunia (późniejszego Zarządu Miejskiego) a biurowością w Książnicy Miejskiej, przynajmniej w pierwszym latach jej działalności. Prawdopodobieństwo, że Książnica wzorowała się na przepisach kancelarii miejskiej potwierdzają same akta biblioteki z tego okresu, w których można znaleźć ślady po stosowaniu przepisów z 1931, czy z 1934 r.<br />Badania wykazały, że kancelaria Książnicy Miejskiej w pierwszym okresie jej działalności nie posiadała skomplikowanej struktury, gdyż jej obsługą praktycznie zajmowała się jedna osoba, wykonująca wszystkie konieczne czynności kancelaryjne. Do czasu wybuchu wojny udało się jednak wprowadzić w kancelarii Książnicy nowoczesny system bezdziennikowy i stosować wykazy akt jako pomoc. Obieg pism zależał od wprowadzonego systemu kancelaryjnego, liczby pracowników biorących w nim udział i stopnia komplikacji struktury wewnętrznej. Miejsce przechowywania także było dostosowane do warunków panujących w instytucji. Wynika z tego, że kancelaria pomimo braku własnych normatywów, wykonywała swoje zadania.
|
|---|