Antropologia a historia

W artykule tym została omówiona relacja antropologii i historii. Postawione zostało pytanie o nierówność legitymizacji społecznej tych dyscyplin, o to, w jaki sposób historia bywa uważana w dyskursie potocznym i publicznym za źródło obiektywnego opisu przeszłości, oraz o zbyt małą słyszalność środow...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Joanna Mroczkowska
Format: Article
Language:English
Published: Institute of Archaeology and Ethnology Polish Academy of Sciences 2018-01-01
Series:Kwartalnik Historii Kultury Materialnej
Subjects:
Online Access:https://journals.iaepan.pl/khkm/article/view/1004
_version_ 1798023486820581376
author Joanna Mroczkowska
author_facet Joanna Mroczkowska
author_sort Joanna Mroczkowska
collection DOAJ
description W artykule tym została omówiona relacja antropologii i historii. Postawione zostało pytanie o nierówność legitymizacji społecznej tych dyscyplin, o to, w jaki sposób historia bywa uważana w dyskursie potocznym i publicznym za źródło obiektywnego opisu przeszłości, oraz o zbyt małą słyszalność środowisk antropologicznych w debacie publicznej o przeszłości. Autorka wskazuje, że wyjaśnienie tej nierówności tkwi w podejściu uprzywilejowującym subiektywizm i konstrukcjonizm w antropologii oraz w fakcie, że wiele twierdzeń stawianych przez antropologów stoi w sprzeczności z dominującymi, potocznymi i politycznymi dyskursami, w szczególności zaś te, bazujące na dekonstrukcji niektórych pojęć uważanych za oczywiste i zgodne z „naturalnym porządkiem”. Jednocześnie Autorka podkreśla, za Katarzyną Kaniowską, że różnica dotycząca źródeł historyka i antropologa jest pozornie głęboka, bowiem prawda obiektywnego opisu staje się mitem, gdy bada się pamięć społeczną. Na podstawie przykładu  badań prowadzonych na Podlasiu w latach 2007-2015, dotyczącego narracji o Żydach w lokalnych społecznościach małych miasteczek, pokazuje jak problematyczne są takie kategorie jak: pamięć, rzeczywistość, narodowość oraz stereotyp. Autorka wskazuje też, w jaki sposób i w jakim celu można antropologicznie patrzeć w przeszłość. W tym przypadku podstawowe kwestie dotyczyły tego, jak pisać o ludziach, których fizycznie już nie ma, ale którzy stanowią punkt odniesienia w życiu i pamięci mieszkańców okolic. Jako metaforę płaszczyzny porozumienia oraz łącznika, poprzez który wnoszone są wartości najważniejsze dla obu dyscyplin, zaproponowano odniesienie do greckiego źródłosłowu pojęcia historie, które oznaczać miało rozmowę z „naocznym świadkiem, wywiad z nim, pytania stawiane mu do wyjaśnienia, dokładny opis zdarzenia”. Elementem łączącym obie dyscyplin mógłby być kontakt ze świadkiem, z drugim człowiekiem, próbującym przekazać nam swój subiektywny opis rzeczywistości.
first_indexed 2024-04-11T17:47:07Z
format Article
id doaj.art-f103fc5dd7cc4d24b1df1453a53d327e
institution Directory Open Access Journal
issn 0023-5881
2719-6496
language English
last_indexed 2024-04-11T17:47:07Z
publishDate 2018-01-01
publisher Institute of Archaeology and Ethnology Polish Academy of Sciences
record_format Article
series Kwartalnik Historii Kultury Materialnej
spelling doaj.art-f103fc5dd7cc4d24b1df1453a53d327e2022-12-22T04:11:20ZengInstitute of Archaeology and Ethnology Polish Academy of SciencesKwartalnik Historii Kultury Materialnej0023-58812719-64962018-01-01662Antropologia a historiaJoanna Mroczkowska0Instytut Archeologii i Etnologii PAN, Al. Solidarności 105, 00-140 WarszawaW artykule tym została omówiona relacja antropologii i historii. Postawione zostało pytanie o nierówność legitymizacji społecznej tych dyscyplin, o to, w jaki sposób historia bywa uważana w dyskursie potocznym i publicznym za źródło obiektywnego opisu przeszłości, oraz o zbyt małą słyszalność środowisk antropologicznych w debacie publicznej o przeszłości. Autorka wskazuje, że wyjaśnienie tej nierówności tkwi w podejściu uprzywilejowującym subiektywizm i konstrukcjonizm w antropologii oraz w fakcie, że wiele twierdzeń stawianych przez antropologów stoi w sprzeczności z dominującymi, potocznymi i politycznymi dyskursami, w szczególności zaś te, bazujące na dekonstrukcji niektórych pojęć uważanych za oczywiste i zgodne z „naturalnym porządkiem”. Jednocześnie Autorka podkreśla, za Katarzyną Kaniowską, że różnica dotycząca źródeł historyka i antropologa jest pozornie głęboka, bowiem prawda obiektywnego opisu staje się mitem, gdy bada się pamięć społeczną. Na podstawie przykładu  badań prowadzonych na Podlasiu w latach 2007-2015, dotyczącego narracji o Żydach w lokalnych społecznościach małych miasteczek, pokazuje jak problematyczne są takie kategorie jak: pamięć, rzeczywistość, narodowość oraz stereotyp. Autorka wskazuje też, w jaki sposób i w jakim celu można antropologicznie patrzeć w przeszłość. W tym przypadku podstawowe kwestie dotyczyły tego, jak pisać o ludziach, których fizycznie już nie ma, ale którzy stanowią punkt odniesienia w życiu i pamięci mieszkańców okolic. Jako metaforę płaszczyzny porozumienia oraz łącznika, poprzez który wnoszone są wartości najważniejsze dla obu dyscyplin, zaproponowano odniesienie do greckiego źródłosłowu pojęcia historie, które oznaczać miało rozmowę z „naocznym świadkiem, wywiad z nim, pytania stawiane mu do wyjaśnienia, dokładny opis zdarzenia”. Elementem łączącym obie dyscyplin mógłby być kontakt ze świadkiem, z drugim człowiekiem, próbującym przekazać nam swój subiektywny opis rzeczywistości.https://journals.iaepan.pl/khkm/article/view/1004antropologiahistoriarelacja antropologii i historiiŻydzipamięć społeczna
spellingShingle Joanna Mroczkowska
Antropologia a historia
Kwartalnik Historii Kultury Materialnej
antropologia
historia
relacja antropologii i historii
Żydzi
pamięć społeczna
title Antropologia a historia
title_full Antropologia a historia
title_fullStr Antropologia a historia
title_full_unstemmed Antropologia a historia
title_short Antropologia a historia
title_sort antropologia a historia
topic antropologia
historia
relacja antropologii i historii
Żydzi
pamięć społeczna
url https://journals.iaepan.pl/khkm/article/view/1004
work_keys_str_mv AT joannamroczkowska antropologiaahistoria