تحلیل فضایی تاب‌آوری در محلات دارای بافت ناکارآمد شهر مشهد

شهر مشهد در پهنه‌ای با میزان آسیب‌پذیری بالا قرار گرفته است که وجود 6688 هکتار بافت ناکارآمد (فرسوده و حاشیه) در این شهر، بر میزان این آسیب‌پذیری افزوده است. در این پژوهش، با رویکرد توصیفی_تحلیلی و با استفاده از روش‌های آمار فضایی (تکنیک خودهمبستگی فضایی و رگرسیون وزنی جغرافیایی)، الگوی تاب‌آوری در...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: محمد اجزا شکوهی, ساجده باغبان
Format: Article
Language:English
Published: Ferdowsi University of Mashhad 2020-05-01
Series:جغرافیا و مخاطرات محیطی
Subjects:
Online Access:https://geoeh.um.ac.ir/article_34059_4ea79b406a300416219639165dc80841.pdf
_version_ 1826860354419818496
author محمد اجزا شکوهی
ساجده باغبان
author_facet محمد اجزا شکوهی
ساجده باغبان
author_sort محمد اجزا شکوهی
collection DOAJ
description شهر مشهد در پهنه‌ای با میزان آسیب‌پذیری بالا قرار گرفته است که وجود 6688 هکتار بافت ناکارآمد (فرسوده و حاشیه) در این شهر، بر میزان این آسیب‌پذیری افزوده است. در این پژوهش، با رویکرد توصیفی_تحلیلی و با استفاده از روش‌های آمار فضایی (تکنیک خودهمبستگی فضایی و رگرسیون وزنی جغرافیایی)، الگوی تاب‌آوری در محلات دارای بافت ناکارآمد شهر مشهد مورد ارزیابی قرار گرفته و به مقایسۀ الگوی فضایی تاب‌آوری اجتماعی_کالبدی با الگوی فضایی تاب‌آوری‌اجتماعی پرداخته شده است. نتایج حاصل از کاربرد شاخص موران در توزیع فضایی تاب‌آوری اجتماعی، نشان می‌دهد که این ضریب مثبت و برابر 0.051 است. درواقع این مقدار، خوشه‌ای بودن توزیع فضایی تاب‌آوری اجتماعی در این محلات را نشان می‌دهد؛ در صورتی که این شاخص در مورد تاب‌آوری اجتماعی_کالبدی این محلات منفی و برابر0.03- است و نشان‌دهنده تصادفی بودن توزیع فضایی این عامل در محلات مورد مطالعه است و این مهم، بیانگر آن است که احیای بافت‌های ناکارآمد به صورت تصادفی و با توجه به شرایط اقتصادی، صورت گرفته و منجر به بهبود شرایط کالبدی این محلات گشته است، درحالی­که در بافت اجتماعی محلات تغییری ایجاد نشده است. تحلیل آماره G نشان می‌دهد که خوشه‌های  اجتماعی بالا در کنار یکدیگر قرار دارند و از الگوی خوشه‌ای با تمرکز بالا پیروی می‌کنند. خوشه‌های گرم و نسبتاً گرم حدود 30 درصد از محلات را شامل می‌شوند که 14 محله از شهر مشهد را تشکیل داده‌اند. همچنین مدل‌سازی عوامل مؤثر بر تاب‌آوری اجتماعی محلات دارای بافت ‌ناکارآمد شهر مشهد با استفاده از رگرسیون وزنی جغرافیایی نشان داد که متغیرهای نرخ باسوادی، سطح تحصیلات، درصد جمعیت شاغل، میانگین سنی و بار تکفل میزان تأثیرگذاری بیشتری بر تاب‌آوری محلات مورد مطالعه دارند. ازاین‌رو می‌توان این متغیرها را مبنای علمی برای افزایش تاب‌آوری اجتماعی این محلات در روند احیای آن‌ها دانست.
first_indexed 2024-03-11T19:34:15Z
format Article
id doaj.art-fbdda2510eb248f795941a40dd24ea05
institution Directory Open Access Journal
issn 2322-1682
2383-3076
language English
last_indexed 2025-02-16T19:48:04Z
publishDate 2020-05-01
publisher Ferdowsi University of Mashhad
record_format Article
series جغرافیا و مخاطرات محیطی
spelling doaj.art-fbdda2510eb248f795941a40dd24ea052025-01-22T12:11:50ZengFerdowsi University of Mashhadجغرافیا و مخاطرات محیطی2322-16822383-30762020-05-019118921310.22067/geo.v0i0.8290534059تحلیل فضایی تاب‌آوری در محلات دارای بافت ناکارآمد شهر مشهدمحمد اجزا شکوهی0ساجده باغبان1دانشگاه فردوسی مشهددانشگاه فردوسی مشهدشهر مشهد در پهنه‌ای با میزان آسیب‌پذیری بالا قرار گرفته است که وجود 6688 هکتار بافت ناکارآمد (فرسوده و حاشیه) در این شهر، بر میزان این آسیب‌پذیری افزوده است. در این پژوهش، با رویکرد توصیفی_تحلیلی و با استفاده از روش‌های آمار فضایی (تکنیک خودهمبستگی فضایی و رگرسیون وزنی جغرافیایی)، الگوی تاب‌آوری در محلات دارای بافت ناکارآمد شهر مشهد مورد ارزیابی قرار گرفته و به مقایسۀ الگوی فضایی تاب‌آوری اجتماعی_کالبدی با الگوی فضایی تاب‌آوری‌اجتماعی پرداخته شده است. نتایج حاصل از کاربرد شاخص موران در توزیع فضایی تاب‌آوری اجتماعی، نشان می‌دهد که این ضریب مثبت و برابر 0.051 است. درواقع این مقدار، خوشه‌ای بودن توزیع فضایی تاب‌آوری اجتماعی در این محلات را نشان می‌دهد؛ در صورتی که این شاخص در مورد تاب‌آوری اجتماعی_کالبدی این محلات منفی و برابر0.03- است و نشان‌دهنده تصادفی بودن توزیع فضایی این عامل در محلات مورد مطالعه است و این مهم، بیانگر آن است که احیای بافت‌های ناکارآمد به صورت تصادفی و با توجه به شرایط اقتصادی، صورت گرفته و منجر به بهبود شرایط کالبدی این محلات گشته است، درحالی­که در بافت اجتماعی محلات تغییری ایجاد نشده است. تحلیل آماره G نشان می‌دهد که خوشه‌های  اجتماعی بالا در کنار یکدیگر قرار دارند و از الگوی خوشه‌ای با تمرکز بالا پیروی می‌کنند. خوشه‌های گرم و نسبتاً گرم حدود 30 درصد از محلات را شامل می‌شوند که 14 محله از شهر مشهد را تشکیل داده‌اند. همچنین مدل‌سازی عوامل مؤثر بر تاب‌آوری اجتماعی محلات دارای بافت ‌ناکارآمد شهر مشهد با استفاده از رگرسیون وزنی جغرافیایی نشان داد که متغیرهای نرخ باسوادی، سطح تحصیلات، درصد جمعیت شاغل، میانگین سنی و بار تکفل میزان تأثیرگذاری بیشتری بر تاب‌آوری محلات مورد مطالعه دارند. ازاین‌رو می‌توان این متغیرها را مبنای علمی برای افزایش تاب‌آوری اجتماعی این محلات در روند احیای آن‌ها دانست.https://geoeh.um.ac.ir/article_34059_4ea79b406a300416219639165dc80841.pdfتاب‌آوریخودهمبستگی فضاییرگرسیون وزنی جغرافیاییمشهدبافت ناکارآمد
spellingShingle محمد اجزا شکوهی
ساجده باغبان
تحلیل فضایی تاب‌آوری در محلات دارای بافت ناکارآمد شهر مشهد
جغرافیا و مخاطرات محیطی
تاب‌آوری
خودهمبستگی فضایی
رگرسیون وزنی جغرافیایی
مشهد
بافت ناکارآمد
title تحلیل فضایی تاب‌آوری در محلات دارای بافت ناکارآمد شهر مشهد
title_full تحلیل فضایی تاب‌آوری در محلات دارای بافت ناکارآمد شهر مشهد
title_fullStr تحلیل فضایی تاب‌آوری در محلات دارای بافت ناکارآمد شهر مشهد
title_full_unstemmed تحلیل فضایی تاب‌آوری در محلات دارای بافت ناکارآمد شهر مشهد
title_short تحلیل فضایی تاب‌آوری در محلات دارای بافت ناکارآمد شهر مشهد
title_sort تحلیل فضایی تاب‌آوری در محلات دارای بافت ناکارآمد شهر مشهد
topic تاب‌آوری
خودهمبستگی فضایی
رگرسیون وزنی جغرافیایی
مشهد
بافت ناکارآمد
url https://geoeh.um.ac.ir/article_34059_4ea79b406a300416219639165dc80841.pdf
work_keys_str_mv AT mḥmdạjzạsẖḵwhy tḥlylfḍạyytạbậwrydrmḥlạtdạrạybạftnạḵạrậmdsẖhrmsẖhd
AT sạjdhbạgẖbạn tḥlylfḍạyytạbậwrydrmḥlạtdạrạybạftnạḵạrậmdsẖhrmsẖhd